ఇప్పుడు కూచొని ఆలోచిస్తున్నావు నీవు ఎప్పుడో పుట్టానని ఎప్పుడో
మరణిస్తానని. ఇంతకు ముందు మరణించిన నీ పెద్దలందరూ నీకు గుర్తుకు
వస్తుంటారు. మనం పోయినా ఈ ప్రపంచ ముంటుందని పోయేది
అయితే తండ్రి తాతలతో పాటు ఈ పాటికే పోయి ఉండేది గదా ! అలాగే
రేపు నాసంగతీ అని ఏవోవో భయాలు బాధిస్తుంటాయి నిన్ను
అనుక్షణమూ. కాని ఒక్క మాట ఆలోచిస్తే చాలు. ఇదంతా నీ భ్రమేనని
తేలిపోతుంది. ఎలాగంటే అసలేది ఆలోచించినా నీవే గదా ఆలోచిస్తున్నావు.
నీ జన్మ నీవు చూడలేదు. ఇప్పుడది మనసుకు వస్తే అది నీ ఆలోచనే.
అలాగే నీ మరణమింకా నీకు ప్రాప్తించలేదు. ఎప్పుడో ప్రాప్తిస్తుందని ఇప్పుడు
నీకు కలిగే ఆలోచనే. నీ వున్నచోటనే ఉంటూ నీ ఆలోచనే అటూ ఇటూ
తిరుగుతున్నది. నీవు స్థితి. నీ ఆలోచన గతి. స్థితే ఆలోచిస్తే గతిగా మారు
తుంది. ఆలోచన మానేస్తే స్థితి గానే అనుభవానికి వస్తున్నది. ఆద్యంతాలలో
స్థితే. గతి లేదు. జనన మరణాలనేవి ఇప్పుడు నీ ఉన్న స్థితి కాద్యంతాలే
గదా. నీవు కదలకుంటే అవి కనిపించవు. నీకు నీవే కనిపిస్తుంటావు.
ఏదో కనిపిస్తున్న దనుకోటం వల్ల ఆ అవస్థలలో పడ్డావు నీవు. అనుకోక
పోతే నీ పాటికి నీవుంటావు. అప్పుడీ జనన మరణాద్యవస్థ లేవీ నీమనసుకు
రావు.
కాకపోయినా ఒక్క సంగతి. నీవేది ఆలోచించినా అది ఆభాసే కదా. వస్తువొక్కటే. అది నీ జ్ఞానం. నీ స్వరూపమే అది. పుట్టినప్పటి నుంచి గిట్టే దాకా ఉంటూనే ఉందది. ఉంటుందని నీకు చెప్పనక్కర లేదు. అది నీ అనుభవం. మరి దానికేది తగిలినా వదిలినా అది ఇక ఆభాసే కదా ! దీన్ని బట్టి ఒక కష్టమనూ, సుఖమనూ, పుణ్యమనూ, పాపమనూ, లోకాంతరాలనూ, జన్మాంతరాలనూ. నీమనసుకు వచ్చేవే గదా ఈ భావాలన్నీ.
Page 154