జాగ్రత్తు సరే. నిద్రాదులు, రోగాదులు సంక్రమించి
నప్పు డెలాగా అప్పుడు మనకు స్ఫురణే లేదు గదా అని సందేహించవచ్చు. ఇది నిరంతర మా వృత్తి అయితే ఈ వృత్తి వల్ల ఏర్పడే
సంస్కారం వృథా పోదు. అక్కడ కూడా పని చేస్తుంది. ఒక తైల బిందువు లాగా అంతటా విస్తరిస్తుంది.
అయినా మనసు మొద్దు బారినా - రేపు మరణమే సంభవించినా ఈ ఆత్మ వృత్తి నిలుస్తుందా ? మనం నిలుపుకోగలమా ? జీవన్ముక్తుడికి కూడా మరణం తప్పదని చెబుతున్నారే. అప్పుడీ ఆత్మ జ్ఞానమే మైంది జీవితంలో దాఖలా కాకుంటే మరణానంతరం ముక్తు డయ్యాడో ? లేదో నమ్మకమేమిటి అని ప్రశ్న వస్తుంది. నిజమే. ఆత్మ వృత్తి నిద్రాది దశలలో నిలుస్తున్నట్టు మనకు కనిపించదు. అంతెందుకు. బాల్యంలో లేదీ జ్ఞానం. తర్వాత ఎప్పుడో శ్రవాణాదులు చేస్తే ఉదయిస్తున్నది. మరలా అవసానంలో సడలిపోతున్నది. ఇందు వల్లనే లోకులందరికీ దీని విషయంలో అను మానం సహజంగానే ఏర్పడుతున్నది. నలుగురికీ ఇది ప్రత్యక్ష సిద్ధమైన విషయం.
కాని అంతకన్నా ప్రత్యక్ష సిద్ధమేదో తెలుసా. ఇప్పుడు నీవు వర్ణించిన అన్ని దశలలో గూడా ఆ దశలే కాదు నీవు కూడా ఉన్నావు. నీవే లేకపోతే వ్యాధి. మూర్ఛా మరణాదులైన ఈ దశ లను భవిస్తున్న దెవరు. వాటినవే కాదు కదా. జ్ఞానమే జ్ఞేయాన్ని అనుభవిస్తుం దెప్పుడూ. జ్ఞానమే నీవు. మరి నీవు లేకుండా పోయిందేమిటి. లేకుండా పోయేదవి. వస్తాయి ఉంటాయి పోతాయి. జన్మ ఇప్పుడుందా నీకు. గడచి పోయింది. మరణ ముందా ఇప్పుడు. ఎప్పుడో వస్తుంది. నీవో వాటి రెండింటినీ అనుభవించాలి గాబట్టి అప్పుడూ ఉన్నావు తరువాతా ఉండబోతావు. ఇప్పుడెలాగూ ఉంటూనే ఉన్నావు. సర్వదా వర్తమానమే నీ స్వభావం. భూతమూ భవిష్యత్తూ కాదు. భూత భవిష్యత్తులు నీవు అనుభవించే జ్ఞేయ ప్రపంచం తాలూకు అనుభవాలు.
Page 153
