అప్పుడే అన్నింటికీ కలిపి ఏక వాక్యత లేదా ఏక సూత్రత ఏర్పడుతుంది. ఒకే ఒక సూత్రంలో మూడూ పూసలుగా మారి కనిపిస్తాయి. ఇదే అసలైన అద్వైత సాధన.
అయితే ఇప్పుడు మరి ఒక ఈతి బాధ ఉంది ఈ సాధన మార్గంలో. అనుకున్నంత సులభం కాదిది. కాకుల లెక్కగా సిద్ధాంతం మాటాడినా కార్యరంగంలోకి దిగితే ఎన్నో ఉన్నాయి చిక్కులు. ముందు పేర్కొన్న ఆవరణ , విక్షేపాలు అలా ఉంచి అసలు సాధనే మనం చేయగలమా అని సందేహం. ఎందుకంటే ప్రారబ్ధ మనేది ఒక దయ్యం లాగా తయారయింది మన జీవితంలో, జీవిత మంతా అదే రాజ్యం చేస్తున్నది. ప్రాప్తం లేనిదే ఏదీ ఆలోచించలేము. చేయలేము. ఫలిత మాశించలేము. అంతా మన ఆధీనంలోనే ఉంటే అందరూ అన్నీ సాధించ వచ్చు గదా ! సాధించటం దేవుడెరుగు. అసలు బుద్ధే పుట్ట దెంతో మందికి 'శ్రవణాయాపి బహు భి ర్యో నలభ్యః'- అని శాస్త్రమే చాటుతున్నది. అలాంటప్పుడిక మన ప్రయత్న మేమిటి ఫలితమేమిటి. వ్రాసి పెట్టక పోతే ఏదీ లేదు. జీవితంలో ధన ధాన్య వస్తు వాహన పుత్ర పౌత్ర సుఖ దుఃఖాది భావా లెలా ప్రార బ్ధాని కధీనమో అలాగే అధ్యాత్మ జీవితంలో కూడా శ్రవణ సాధన ఫలాను భవాదులు కూడా ప్రారబ్ధాధీనమే. అలాంటప్పుడు దానికే వదిలేస్తే సరిపోదా. ప్రయత్నం పెట్టుకొనే చింత మనకు దేనికి?
ఇది ఒక పెద్ద అపోహ. పిన్నలు పెద్దలు చాలా మందికి పట్టుకున్న జిడ్డిది. యథార్ధ మేమిటో తెలియక గాబరా పడుతున్నారందరూ. ప్రారబ్ధ మున్నదనే మాట వాస్తవమే. అది మామూలు లోకులకే కాదు. జీవన్ముక్తుడికి కూడా ఉంది ఆమాటకు వస్తే. కాని దానితో పాటు పురుష ప్రయత్నం కూడా ఒకటుందనే సత్యం మరచి పోతున్నారు.
Page 147
