5. మీ వివేకంబు ప్రసవించెబో విశేష వినయ విజ్ఞాన సంపత్తి ఘనతరముగ అదియె యిప్పుడు ప్రతి లోమమైన సరణి నష్టమై పోయె ప్రాణావ శిష్టమగుచు ॥
6. మననము చేయు వాడగుట మానవుడయ్యె మనుష్యుడయ్యె నీ జనుడటు గాక పూర్ణ గుణ సంపద పూరుషుడయ్యె - నిట్టివా డనితర లభ్యమైన తనయాస్తి సమస్తము కోలుపోవనే మన గల - మింకనైన సరియైన పథంబున నే గుటొప్పగున్ ॥
7. అది మనకేది మూలమని యాడిరొ పెద్దలు దాని తత్త్వమున్ చెదరని బుద్ధితో వెదకి చేరి పునర్భవ దుఃఖ వీచికా స్పదమగు నీభవాబ్ధికిక స్వస్తి పఠించుట గాక యన్యమె య్యదియను గానరా - ది దియ యంతము జీవిత దీర్ఘ యాత్రకున్.
★★★
Page 124
