ఆత్మ స్వరూపాన్ని అర్ధం చేసుకోవాలంటే అందరికీ సాధ్యమయ్యేది కాదు. ప్రజ్ఞావంతుడైన వాడు ఉపాయంతో దాన్ని పట్టుకోవలసి ఉంది. నీవు ఒక గదిలో ఒంటరిగా కూర్చొని కనులు రెండు మూసుకొని లోపల ఏ ఆలోచనా పెట్టుకోకుండా తుదకు నీకొక శరీరముందని గూడా మానస్సుకు తెచ్చుకోక శరీరం వెలపల ఏదో ఉందనే భావం కూడా తాత్కాలికంగా దూరం చేసుకొని కూచుంటే చాలు. తప్పకుండా ఆ సమయంలో నీకు నీ స్వరూప మేమిటో గోచరించి తీరుతుంది. ఈ స్ఫురణే అసలైన నీ స్వరూపం. మిగతా మనః ప్రాణ శరీరేం ద్రియాదులన్నీ దాని ఉపాధులు. ఈ సాధన ద్వారా మానవుడికి తన ఆత్మ స్వరూపమే గాక మోక్ష స్వరూపం కూడా అర్ధమౌతుంది. శరీర స్పృహ లేకున్నా నేనున్నాననే అవస్థే కదా మోక్షమంటే.
శరీరమనేది ఆత్మకు సంబంధించిన ఒక రాజ్యం. ఈ రాజ్యంలో ఆత్మ రాజైతే దాని కెంతో మంది సైనికులున్నారు. అది ఈ ప్రపంచంలోని కసలు వచ్చిందంటే మరల తన స్వస్థానికి పోయి చేరటానికే వచ్చింది. అంచేత దాని కర్తవ్య మెప్పటికీ అయా భూమికల నారోహించి పైకి పోవటమే. బ్రహ్మ జ్ఞానాన్ని ఆర్జిస్తూ పోవటమే ఆరోహణ. ఆజ్ఞానం బ్రహ్మ వివర్తమైన ఈ విశాల ప్రపంచాన్ని తిలకిస్తే గాని కలగదు. ప్రపంచంలోని లోతు పాతులన్ని గ్రహించాలంటే మానవుడు తన పంచేంద్రియాల ద్వారా తప్ప గ్రహించలేడు. పంచేంద్రియాల కాధార మీ శరీరమే. దానిని బట్టి ఆత్మ జ్ఞానమనేది మనం వలవేసి పట్టవలసిన ఒక పెద్ద చేప. ఇంద్రియాలు దానిని పట్టుకొనే వల. శరీరం ఆ వలను మోసుకొని పోయే జాలరి.
ఏతావతా శరీరంతో ఆత్మకు సంబంధం ఇందు మూలంగా ఏర్పడింది. ఈ శరీరం కూడా పృధివి, జలము, తేజస్సు, వాయువు – ఈ నాలిగింటి సమాహారం.
Page 118
