ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
శ్రవణ మనన నిది ధ్యాసనలనే ఈ మూడూ కలిస్తే అది విమర్శ. విమర్శ వల్లనే తత్త్వం ప్రకాసిస్తుంది. వడ్ల దంపకం లాంటిదీ మార్గం. వడ్లు బియ్య మయ్యేంత వరకు దంచ వలసిందే. అందులో పది పోట్లు వేస్తే అది శ్రవణం. యాభై పోట్లు మననం. వంద పోట్లు నిది ధ్యాసనం. చివరకక్కడ బియ్యం కనిపించి నట్లే ఇక్కడా ఆత్మ సాక్షాత్కారమై తీరుతుంది. అయ్యేంత వరకూ అక్కడ దంపకం లాంటిదే ఇక్కడ విమర్శ.
23. పరావరా
24. ప్రసిద్ధా
ఇలాంటి విమర్శ రూపిణి అయిన విద్య ద్వారా మనం సాక్షాత్కరింప జేసుకొనే ఆ దేవీ తత్త్వమేమిటీ – దాని అనుభవమేమిటీ అని నామం బయట పెడుతున్నది. పరావర అట ఆ దేవత. ఏది పరమూ అవరమో అది పరా వరం. అవ్యక్తమూ అగోచరమూ అయిన తత్త్వం పరమైతే- వ్యక్తమై ఇంద్రియ గోచరమైన ఈ ప్రపంచం అవరం. ఈ రెండింటినీ నిత్యమూ వ్యాపించి మనకు ప్రత్యక్షమౌతూనే ఉంది ఆ దేవి. ఎలాగని అడగ వచ్చు. పరమే అవరంగా- అవరంమే పరంగా భావిస్తే చాలు. రెండూ ఏకాకారంగా అనుభవానికి వస్తాయి.
అది ఎలాగంటే పరమనేది మనకు పరోక్ష మని కదా చెప్పాము. అదే మూర్తీభవించి ఘనీభవించి కనిపిస్తే ప్రపంచమైంది. అంటే మనమిప్పుడు ప్రపంచమని చూస్తున్నది నిజంలో నామ రూపాలు కావు. ఆ నామాలతో ఆ రూపాలతో ఆ చిచ్ఛక్తే అలా భాసిస్తున్నది. అని ఇలా భావిస్తూ పోతే పరమే అవరమై మనకు దర్శనమిస్తుంది. అలాగే నామమనీ రూపమనీ ఏదేది మనం
Page 96
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు