ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
విద్యా రూపిణిగా స్ఫురిస్తుంది. అవిద్యా దృష్టితో చూస్తే అవిద్యా రూపిణిగా భాసిస్తుంది. మనకు గల విద్య ఉదయాస్తమయాలు చెందుతున్న విద్య. విద్య ఉదయించి నప్పుడవిద్య అస్తమిస్తుంది. మనకు. అవిద్య ఉదయిస్తే విద్య అస్తంగత మౌతుంది. ఈ విధంగా ఉదయాస్తమయాలు పొందుతున్నది మన విద్య. పోతే ఆ దేవత తాలూకు విద్య ఎప్పుడూ వ్యభిచరించదు. సకృత్విభాతా అని వేదం బోధించినట్టు నిత్యమూ ఉదయించే ఉంటుంది గాని అస్తమయ మనేది ఎరగదు. అందుకే సదోదితా నిత్యోదితా అని కూడా ఆ దేవి పేర్కొన బడుతున్నది.
కావచ్చు కాని అలాంటప్పుడావిడ స్వరూపం విద్యావిద్యాత్మకంగా వర్ణించటమెలా సమంజసమని సందేహమింకా తీరలేదు. విద్యావిద్యలనేవి ఒకదానికొకటి సాపేక్షమైన భావాలు. విద్యను బట్టి అవిద్య. అవిద్యను బట్టి విద్య. ఇలాంటి అపేక్షా బుద్ధి ఎక్కడ తొలగుతుందో- అది దేవీ స్వరూపమని గ్రహించాలి మనం. కనుకనే విద్యావిద్యలు రెండూ వేరుగా కాక ఆవిడ స్వరూపంలోనే ఎకమై ఉన్నట్టు వర్ణించబడింది. విద్య అయినా ఆవిడ స్వరూపమే అవిద్య అయినా స్వరూపమే. స్వరూపానికి భిన్నంగా అదీ లేదు. ఇదీ లేదు. దీనిని బట్టీ పరస్పర విరుద్ధమైన ఆ రెండింటినీ- వాటి తాలూకు బుద్ధులనూ- ఆ దేవీ స్వూపంలోనే లయం చేసి చిదేక రస రూపంగానే తత్త్వాన్ని భావించాలని ఈ నామానికి తాత్పర్యం.
Page 81
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు