ముఖావలోకనము
కాని ఇక్కడ ఒక సందేహం కలగవచ్చు. జ్ఞానాన్ని ప్రసాదించినంత మాత్రాన అది మనకు శివసాయుజ్యం పొందటానికి సాధనమెలా అవుతుంది. మోక్షమార్గంలో సాధమనేది జ్ఞానం తప్ప మరేది కాదని మనమందరమూ గ్రహించవలసిన రహస్యం. కారణమేమంటే అసలు సృష్టి అనేది గాని జీవుడి ప్రవేశమనేది గాని యథార్థంగా జరగలేదు. అజ్ఞానం వల్లనే ఇదంతా జరిగినట్టు చేసినట్టు మనకు భాసిస్తున్నది. దీనికొక మంచి దృష్టాంతం మన అనుభవంలోనే కనిపిస్తుంది. ప్రతిరోజూ మనం రాత్రి కాలంలో నిద్ర పోవటం సహజం. అందులో ఏదో ఒక స్వప్నం రావటం కూడా సహజమే. అప్పుడు జరిగేదేమిటి. మన స్వరూపాన్ని మనం మరచిపోయి మనకు భిన్నంగా ఏదో ఒక లోకాన్ని చూస్తూ అదే వాస్తవమని అందులోనే తిరుగుతుంటాము. తెల్లవారే సరికి మనకు ఏర్పడిన ఆ విస్మృతి మరలా జాగ్రత్సంబంధమైన స్మృతి మూలంగా తొలగి పోయి అదంతా అబద్ధమని గ్రహిస్తాము. ఇప్పుడాస్వప్నమనేది గాని అందులో కనిపించిన దృశ్యాలు గాని వాస్తవంగా ఏర్పడినవా. లేదు గదా. వాస్తవం కాకున్నా వాస్తవమని భావించాము. అంత మాత్రమే. ఆ భావాన్ని పోగొట్టుకొంటే చాలు. స్వప్న ప్రపంచాన్ని పోగొట్టుకొనే ప్రయత్నం వేరే అక్కర లేదు. అంటే వాస్తవమేదో దాన్ని గుర్తిస్తే చాలు. మరొక అనుష్ఠానమేది అ క్కరలేదని భావం. అలాగే ఈ సృష్టి కూడా మన అజ్ఞాన జన్యమే గనుక జ్ఞానమే దానికి విరుగుడు. వేరే క్రియా రూపమైన ప్రయత్నమేది అనావశ్యకం.
Page 5
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు