పూర్వార్ధము - అవరోహణ క్రమము
కూడా పిండరూపాన్ని ధరించి కనిపిస్తుంటుంది. ఈ కనిపించే శరీరమే పిండమంటే. ఈశరీరాన్ని అభిమానించే చైతన్య ఖండమే జీవుడు. వీడిని యావజ్జీవమూ అంటి పట్టుకొని మూడవస్థలున్నాయి. వాటిలో ప్రతిక్షణమూ తగులుకొని తన పూర్ణమైన చిద్రూపాన్ని ఎప్పుడూ గుర్తించడీ జీవుడు. జాగ్రత్తులోనే కాదు. స్వప్నంలోనే కాదు. సుషుప్తిలోనే కాదు. మూడు దశలలో కూడా ఆ స్పృహ లేదు వీడికి. జాగ్రద్దశలో వీడికి విశ్వుడని పేరు. స్వప్నంలో తైజసుడని పేరు. సుషుప్తిలో వీడికే ప్రాజ్ఞుడని పేరు.
ఈ మూడు దశలూ ఈ జీవుడే అనుభవిస్తున్నాడని మన భ్రమే కేవలం. నిజానికి ఏదశా వీడు వీడుగా అనుభవించటం లేదు. అవస్థా త్రయాన్నీ అనుభవిస్తున్నది వీడిలో అంతర్యామినిగా ఉన్న ఆ దేవతే వాస్తవానికి. ఆవిడే జాగ్రత్తులో విశ్వుడని స్వప్నంలో తైజసుడని సుషుప్తిలో ప్రాజ్ఞుడని పేరు పెట్టుకొని ఆయా వ్యవహారాలు నడుపుతున్నది. ఆ దేవతకు వేరుగా మరొక చైతన్య ధాతువే లేదు గనుక జీవ రూపంగా వ్యవహరిస్తున్నది కూడా ఆవిడే కావలసి ఉంది.
అయితే అలాంటప్పుడు జీవులకు చెప్పే ఈ సంసార బంధం ఆ దేవతకే ప్రాప్తిస్తుంది గదా అని సందేహించవచ్చు. అలాంటి సందేహం పెట్టుకో నక్కర లేదు. కారణమేమంటే ఆ దేవి సర్వావస్థా వివర్జిత. జాగ్రదాదులైన అవస్థలన్నింటిలో ప్రవర్తిస్తున్నా అందులో ఏ అవస్థ కూడా ఆవిడనంటి ముట్టదు. వాటి నుంచి ఎప్పుడూ ఎవర్జితే. అంటే వైదొలగి ఉన్నదే. చిన్మాత్ర స్వరూపిణి గదా ఆ దేవత. చైతన్యమనేది దేశ కాల వస్త్వాదులకు దేనికి కూడా గురి అయ్యేది కాదు. అంచేత ఈ జాగ్రదాదులైన ఆ
Page 48
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు