పూర్వార్ధము - అవరోహణ క్రమము
ఇలాగే రుద్ర రూపాన్నికూడా దాల్చి స్వకృతమైన విశ్వాన్ని సంహరిస్తున్నది దేవి. సంహరిస్తున్నదంటే తన స్వరూపంలో కలుపుకొంటున్నదని భావం. కనుకనే సర్వాత్మనా ఈ జగత్తు ప్రళయ కాలంలో నశిస్తుందని శంకించరాదు. కేవల మంతర్భావనమే సంహారమంటే. శక్తి బయటపడటమే సృష్టి. మరుగు పడటమే లయం. ఎంచేత నంటే లేనిది రాదు ఉన్నది పోదని సిద్దాంతం. రుద్ర అంటే రోదనం చేసేది. రోదనం చేయటమంటే ఇక్కడ ధ్వని చేయటం. అనాహత రూపమైన స్పందమే ధ్వని. దానికే చలనమని కూడా పేరు. చలనాత్మకమైనది ప్రాణం. అది లయ కాలంలో పిండాండాన్ని బ్రహ్మాండాన్ని రెండింటిని వదలి పోతూ మూలస్థానమైన చిచ్ఛస్తిలో లీనమవుతుంది. అందుకే దాన్ని రుద్ర అని నిర్దేశించారు. శక్తే ప్రాణ రూపంగా అవతరించి మరలా శక్తి రూపాన్నే పొందుతున్నది. ఇదే సంహారమనే వ్యపారం.
ఇలా ఈ మూడు కార్యాలూ అనుష్ఠిస్తూ తన చితిశక్తినది కప్పి పుచ్చుతున్నది. తిరోధాన కాలంలో దానికీశ్వరి అని పేరు. ఈశ్వర రూపంగా పరిణమిస్తుందని అర్థం. ఈశనం చేయటమే ఈశ్వరత్వం. నియంత్రించే సామర్థ్యం. ఈ నియంత్రణ మూలంగానే తిరోహితమవుతున్నది జీవుల శివస్వరూపం. అలాంటి తిరోధానం చేస్తూ - తిరోధానమవుతూ- రెండు రూపాలుగా ఉన్నదా ఈశ్వరి. ఇలా తిరోధానమే గాదు. దానికి భిన్నంగా సాధక జనుల ననుగ్రహించే అనుగ్రాహిణి కూడా అదే. తన్ను తాను ఎలా సంకోచించుకోగలదో అలాగే తన ఇష్టానుసారంగా - వ్యాకోచించగలదాదేవి. ఒక మహాభుజంగి లాగా సంకోచ వ్యాకోచాలు రెండు పనులూ చేయగలదు. అలా చేసినప్పుడు దానికి సదాశివా
Page 46
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు