పూర్వార్ధము - అవరోహణ క్రమము
అనుకోము. కాగా నామ రూప క్రియలలో ఎక్కడి కక్కడ విశేషాలు కనిపిస్తే కనిపించ వచ్చు. కాని ఆ విశేషాలన్నీ సామాన్యరూప మయిన సచ్చిత్తులను దాటి పోవు. వాటిని విడిచి ఎక్కడా ఉండలేవు.
కనుకనే వీటన్నిటికీ ఉపాదాన భూత అయిన ఆ దేవికి తత్త్వమయి అని పేరు వచ్చింది. తత్త్వమయి అనే మాటలో హిరణ్మయి అన్నట్టు ప్రపంచానికి ఉపాదాన కారణ మనే భావమే స్పురిస్తున్నది. హిరణ్మయమైన ఆభరణాలు హిరణ్యానికి వేరు కావు గదా. అలాగే తత్త్వమయి అయినా ఆ దేవికి ఈ తత్త్వాలన్నీ వేరుగా లేవని ప్రతిపాదించినట్టయింది. కనుకనే పరాశక్తి తాలుకు నామ రూప ప్రపంచమంతా దాని విభూతి గానే భావించాలి మనం. చిచ్ఛక్తే ఈ రూపాలలో మనకు గోచరిస్తున్నది.
తత్త్వాధిక అనే నామం ఆ శక్తి ఈ ప్రపంచానికి నిమిత్తకారణమని సూచిస్తున్నది. నిమిత్తమెప్పుడూ ఘటానికి కుమ్మరి లాగా దూర దూరంగానే ఉంటుంది. తత్త్వమయి అనే నామం ఆ శక్తి దీనికి ఉపాదానమని సూచిస్తున్నది. ఉపాదానమెప్పుడూ సువర్ణంలాగా కార్య జగత్తుతో ఏకమై ఉంటుంది. దీనిని బట్టి శక్తి ప్రపంచానికి ఎంత దూరమో అంత దగ్గర అనే రహస్యమొకటి మనకు ధ్వనిస్తున్నది. ఇంతకూ ఉపాదాననిమిత్తాలు రెండూ ఈ ప్రపంచానికా శక్తి ఒక్కటే అనటం మూలంగా జగదాత్మికా జగన్నియామికా కూడా ఆ మహా శక్తేనని మరొక భావం కూడా మనకు తేట పడుతున్నది. జగదాత్మిక అంటే జగత్తంతా తానే అని జగన్నియామికా అంటే జగద్రూపంగా మారిన తన్ను తానే నియమిస్తున్నదని భావం. దీనిని బట్టి జీవుడికిక ఏ బాధ్యతా లేదు. అంతా ఆ దేవి విలాసమే. ఎటు వచ్చి అలాంటి
Page 40
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు