పూర్వార్ధము - అవరోహణ క్రమము
మార్పే లేదు. స్వరూపమనే దావిడకు సత్తా స్ఫూర్తులు రెండే. వాటికే సచ్ఛిత్తులని నామాంతరం. రెండూ నిరాకారమే గనుక ఒకే ఒక తత్త్వం. స్థితిని విడిచి చితి లేదు. చితిని విడిచి స్థితి లేదు. ఇలాంటి నిర్విశేషమయినది దేవీ స్వరూపం. ఇచ్ఛాదుల దగ్గర నుంచి వృధివ్యాధి భూత జాలం వరకు మిగతా దశలన్నీ దానికి విశేషాలే.
ఈ విశేషాలకే తత్త్వాలని కూడా పేరు. శివాది క్షిత్యంతం ముప్పై ఆరు తత్త్వాలను పరిగణిస్తారు తాంత్రికులు. అందులో శివ తత్త్వమొకటి తప్ప తక్కిన దంతా విశేష రూపమే. శివతత్త్వం చిన్మాత్ర స్వరూపం గనుక అది విశేషం గాదు. నిర్విశేష సామాన్య రూపం. అలాంటి దానితో అభిన్నమైనది గనుక శక్తి కూడా శివతత్త్వం లాగా తత్త్వాధిక. మిగతా విశేష రూపములైన తత్త్వా లన్నింటికీ అతీతమైనదని భావం.
తత్త్వాధిక అయి కూడా మరలా అది తత్త్వమయి అని పేరు గాంచింది. ఇదే చిత్రం. తత్త్వమయి అంటే షట్రింశత్తత్త్వ రూపిణి అని అర్థం. అంటే ముప్ఫై ఐదు తత్త్వాలకు అతీతమయి కూడా మరలా ఆ తత్త్వాల రూపంలోనే చేరి పోయిందట ఆ శక్తి. ఇది ఎలా సంభవమని సందేహించనక్కర లేదు. అన్ని దశలలోనూ ఆ శక్తి తత్త్వం తాలూకు ప్రత్యభిజ్ఞ మనకు కలుగుతూనే ఉంటుంది. ఇది ఆ శక్తి రూపమే గదా అని ఎక్కడి కక్కడ జ్ఞప్తికి వస్తూనే ఉంటుందని భావం. శివతత్త్వం మొదలు భూతత్త్వం వరకూ-అది నామమే కావచ్చు రూపమే గావచ్చు క్రియే గావచ్చు- ఏది పరీక్షించి చూచినా ఈ ఉపాధులన్నీ సచ్ఛిద్రూపమైన శక్తి చేతనే ఆవరింప బడి ఉన్నాయి. ప్రతి ఒక్కటీ లోకంలో అస్తి భాతి-ఉన్నది కనిపిస్తున్నదనే చూస్తుంటాము. లేదు కనిపించటం లేదని
Page 39
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు