ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
కాదు. సమస్తమైన చరాచర జగత్తులోనూ వర్తిస్తునే ఉంది. ఏది సమస్తంలోనూ ఉంటూ - సమస్తం లోపలా చేరిపోయి- సమస్తానికీ అంతు బట్టక- సమస్తాన్నీ శరీరంగా కప్పుకొని- సమస్తమూ శాసిస్తున్నదో - అదే నీ ఆత్మ- అదే అంతర్యామి - అని బృహదారణ్యకం ఘోషిస్తున్నది. సమస్తానికీ అంతర్గతమైనదా మహా శక్తి. కాకుంటే ఈ సర్వమూ ఉండనూ లేదు. భాసించనూ లేదు. అంతమాత్రమే కాదు. ఆశక్తే అన్నంటి లోపలా చేరి స్థావర జంగమాలనే పదార్థాలన్నింటినీ తిప్పుతున్నది. వాటి చేత ఆయా పనులు చేయిస్తున్నది ఫలానుభవం గూడా కలిగిస్తున్నది.
ఈశ్వర స్సర్వ భూతానాం - హృద్దేశే ర్జన తిష్ఠతి భ్రామయన్- అనే భగవద్వాక్యం లోని భావమిదే. విద్యుదాదికం లాంటి జడ శక్తి కూడా కాదిది. చిచ్చక్తి. కనుకనే ఆయా రూపాలుగా మారి పోదామని సంకల్పించటానికీ- వాటిని ధరించటానికీ- మరలా వాటి ద్వారా తతత్ కార్యాలు నడపటానికీ సమర్ధమైనది. అందుకే దానిని పూర్ణ అని వర్ణించారు వేదాంతులు. పూర్ణ అంటె అన్నింటిలోనూ నిండి నిబిడీ కృతమైన తత్త్వం. చరాచర పదార్థాల లోపలే కాదు. వెలపల కూడా వెలపలే కాదు. మధ్యలో కూడా, గా ప్రతి అణువు దానితో నిండినదే. ఆది మధ్యాంతాలు మూడూ ఎప్పుడా చిచ్చక్తితో నిండి పోయాయో- స్థావర జంగమాలకు స్వతంత్రంగా ఉండటానికిక స్థానం లేదు. సర్వమూ శక్తి చేతనే ఆక్రమించబడింది కనుక ఉపాధి జాతమంతా చైతన్య శక్తేనని తేటపడుతున్నది. అహమాదిశ్చ మధ్యంచ భూతానామంతఏవచ-అనే గీతా వచనం కూడా దీనితో సరిబడుతున్నది. అసలు పూర్ణమదః పూర్ణమిదం అనే ఉపనిషద్వాక్యం కూడా ఈ సర్వాత్మ
Page 119
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు