ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
అతీతమైనా- అది మనకిచ్చే పలం సార్వకాలికం కాదు. తాత్కాలికమే. దాని వల్ల స్వర్గాన్నే పొందగలిగినా శాశ్వతంగా ఉండ లేడక్కడ సాధకుడు. అక్కడి నుంచి జారిపడి మరలా గర్భవాసాది దుఃఖ మనుభవించ వలసిందే. దానికి జవాబు చెప్పే భేషజం నిర్వాణ సుఖమొకటే. సమస్తమైన అనాత్మ జాతమూ- అది ఇహమైనా పరమైనా- ఈ మోక్ష పురుషార్థంలో నిర్వాణం పొందవలసిందే. అంటే ఆరి పోవలసిందే. కనుకనే మోక్షానికి నిర్వాణమని పేరు వచ్చింది. ఇలాటి నిర్వాణం వల్ల కలిగే సుఖం నిర్వాణ సుఖం. దానిని సాధకుడికి ప్రదానం చేస్తుంది కనుక ఆ దేవి నిర్వాణ సుఖదాయిని. అందుకే చిరోప భోగ లక్షణమైన స్వర్గాన్ని కూడా కాదునుకొని నిత్యానుభవ లక్షణమైన అపవర్గమే ఏకైక పురుషార్థమని దానినే సేవించాలి సాధకుడు.
49. సద్యః ప్రసాదినీ
50. యజమాన స్వరూపిణీ
అంతే గాక ఈ మోక్ష రూపమైన ఫలం ఎప్పుడో కాలాంతరంలొ కలిగేది కూడా కాదు. ఇప్పటికిప్పుడే కలుగు తుంది. జ్ఞానమెప్పు డుదయిస్తే అప్పుడే మోక్షానుభవం. కనుక ఆ దేవత సద్యః ప్రసాదిని అయింది. అప్పటి కప్పుడే ఫలితాన్ని ఇస్తుందని భావం. దర్మంలాగా కాలాంతరంలో ఇచ్చేది కాదు. యజ్ఞాదులైన ధర్మ కార్యాలు మనమిహంలో ఆచరిస్తాము. ఆచరించిన వెంటనే యజమానుడికా యజ్ఞ ఫలం లభించదు. మరణానంతరం జీవుడు స్వర్గానికి వెళ్ళి అక్కడ పొందవలసి ఉంటుంది. అంత వరకూ వేచి ఉండవలసిందే. అయితే ఒక ప్రశ్న. యజ్ఞమనేది ఒక క్రియ గదా. క్రియ జరుపుతున్నప్పుడే ఫలమంటే అర్థముంది గానీ క్రియ సమాప్తమైన తరువాత
Page 116
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు