ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
ఆత్మానాత్మలే. అవి ఎక్కడ సమత్వం చెందితే అది సామరస్యం. ఎక్కడ సమత్వం పొందుతాయవి. స్వరూపంలోనే. స్వరూప మన్నింటికీ అధిష్ఠానమైన చైతన్యమే. దాని పరిణామమే జ్ఞేయం. దాని దర్శనమే జ్ఞానం. కనుకనే ఇవి రెండూ ఒకదానికొకటి సాపేక్షం. సాపేక్షం గనుకనే నిరపేక్షమైన చైతన్యంలో తప్పకుండా చేరిపోతాయి. అలా చేరిపోతే ఇక ఆత్మే ఆత్మ. తద్భిన్నంగా ఏదీ లేదు గనుక గొప్ప సామరస్యమిది. ఇదే పరమమైన అయనమా దేవికి. కనుకనే సామరస్య పరాయణా అని పేరు గాంచింది. సామరస్యాన్ని మించి వేరొక స్థానమంటూ లేదని అర్థం.
43. స్వస్థా
44. ఏకాకినీ
ఇలాటి సామ్యావస్థకే స్వస్థా అని పేరు. స్వస్మిన్ తిష్ఠతీతి స్వస్థా. తనలో తానుండేదేదో అది స్వస్థా. చైతన్య శక్తి ఎప్పుడూ తనపాటికి తానే ఉంటుంది. తనలోనే తానుంటుంది. ఉండేది అది ఒక్కటే కాబట్టి దానిలోనే దాన్ని చూడాలి గాని మరి ఎక్కడా వెదకి పట్టుకొనేది కాదు. కానీ అనాది కాలం నుంచీ నిద్రాణ అయి ఉన్నదా దశ మనకు. అనాది మాయయా సుప్తః అని గౌడ పాదులే అన్నారొకచోట. ఉపనిషత్తు కూడా అది ఎక్కడ ప్రతిష్ఠిత మయి ఉన్నదని అడిగితే స్వమహిమ్ని- తన విస్తారంలోనే తాన్నుదని జవాబిచ్చింది.
కనుక ఆ దేవి ఎప్పుడూ స్వస్థే అయి కూడా అలా కనబడటంలేదు మనకు. శరీరాది పిండ రూపంగానూ పృధివ్యాది బ్రహ్మాండ రూపంగానూ మారి కనిపిస్తున్నది. దానితో అస్వస్థ అయి పోయింది. ఆవిడ కాదు. ఆవిడనలా భావించే మనమౌతున్నా
Page 112
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు