ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
అభ్యాసమార్గంలో ఉన్న వారికి లేదది. వారు ఒక మెట్టు మీది నుంచి మరొక మెట్టు మీదికెక్కి పోగలరు. చివరకు శిఖరాన్నే ఆరోహించి అక్కడే నిలిచి పోగలరు. అంచేత మొదట సాధన కోసం శుభ వాసన లభ్యసించినా చివరకు అంతకన్నా శుభమైన ఈశ్వర వాసన అలవరచు కొని వాటిని కూడా పరిత్యజించ వలసి ఉంది. అవి ఉన్నంత వరకూ ఆత్మ స్వరూపానికి మరలా అవరోధమే. చిత్త శుద్ధికి కావాలవి. చైతన్య సిద్ధికి అవసరం లేదు. అప్పుడు మైత్ర్యాది వాసనా లభ్యా అని కాక వాసనా అలభ్యా అని నామాన్ని విరిచి అర్థం చెప్పు కోవలసి ఉంది.
40. అజ్ఞాన ధ్వాంత దీపికా
ఇలా అభ్యసిస్తూ మార్గంలో సాగిపోయే మానవుడికి అవశ్యంగా అబ్బుతుంది జ్ఞానం. అది ఉత్పన్నమౌతూనే తనకు ప్రతి పక్షమైన అజ్ఞానాన్ని దూరంగా పారదోలుతుంది. అజ్ఞానమే ధ్వాంతం. పెద్ద అంధకారమని అర్థం. అక్కడ ఏమీ లేకున్నా ఏదో ఉన్నట్టు కనిపిస్తుంది చీకటి. అలాంటిదే ఈ అజ్ఞానం కూడా. దాని విస్తారమే ఈ నామ రూప ప్రపంచం. ఇలాంటి అజ్ఞానమనే కటికి చీకటి లో నిలిపిన ఒక దీపిక లాంటిది చిదాకార వృత్తి. చిదేక రస రూపిణి గదా దేవత. ఆవిడే ఈ అంధకారంలో దీపిక లాగా పని చేస్తుంది. బ్రహ్మాండంగా వెలుగుతుంది. నలువైపులా ప్రసరిస్తుంది. అది ఎంతెంత ప్రసరిస్తుందో అంతంత అంధకారం పటా పంచలౌతుంది. పూర్తిగా వ్యాపిస్తే పూర్తిగానే లయమైపోతుంది. వె8 లుగులో చీకటి లాగా జ్ఞానంలోనే జ్ఞేయ ప్రపంచమంతా కలిసి పోతుంది. కాబట్టి ఎక్కడికి పోయిందని ప్రశ్న లేదు. వెలుగు లేక పోవటమే చీకటి ఆవిర్భావం. అలాగే జ్ఞాన స్ఫూర్తి లేకనే ఈ
Page 110
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు