ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
గలడని అర్థం. కాని జీవించాలంటే శరీరాదులైన ఉపాధులుండాలి గదా. అవి ఉంటే లోక వ్యవహారమూ తప్పదు గదా. ముక్తి అనే మాట కర్థమేమిటని ప్రశ్న వస్తుంది.
దీనికి సమాధానమేమంటే ఇటు శరీరంతోగాని అటు లోకంతో గాని వ్యవహరిస్తున్నా హేయోపాదేయ దృష్టి లేదతడికి. ఒకటి నాకక్కర లేదంటే అది హేయం. కావాలని కోరితే ఉపాదేయం. ఇవి రెండూ వర్ణించాడతడు. అవి కనబడుతున్నా ఆ దృష్టితో చూడడు కాబట్టి లేని వాటితో సమానమే. కాకున్నా వాస్తవంలో హేయోపాదేయాలనేవి లేవు లోకంలొ. సర్వమూ చిద్రూపమే గదా. దాన్ని స్వరూపమని చూచే వాడికి హేయమెక్కడిది. హేయమంటే త్రోసిపుచ్చటం. స్వరూపాన్ని ఎవరూ త్రోసి పుచ్చలేరు. త్రోసివేయ గలిగితే అది స్వరూపమే కాదు. అలాగే ఉపాదేయం కూడా కాదు మన స్వరూపం. మనకంటే భిన్నమైనదేదైనా ఉంటేనే అది మనకుపాదేయం. అంతా * స్వరూప మైనప్పుడు ఉపాదేయం కూడా కాదది. ఉపాదేయమంటే పొదటం గదా. పొందే ఉన్నాము మన స్వరూపాన్ని. ఎక్కడి నుంచో పొందవలసి వస్తేఅది స్వరూపమే కాదు.
నిరాకారమూ వ్యాపకమూ అయిన వస్తువు ఒక్కటే ఉంటుంది ఆకాశమిప్పుడలాంటిదే. దానికేదీ పొందాలని లేదూ. త్రోసి వేయాలని లేదు. హేయోపాదేయ వర్జితమది. జడాకాశమే ఇలాంటి దైనప్పుడు చిదాకాశ రూపిణి అయిన పరా దేవత సంగతి చెప్పేదేముంది. సర్వత్రా దేవతే సర్వమూ దేవతే. తాను కాని పదార్థమే లేదీ సృష్టిలో. కనుక హేయోపాదేయా లెప్పుడూ లేవావిడకు. అయినప్పటికీ మహా మాయా మహా శక్తి కూడా కనుక
Page 106
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు