ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
27. ధ్యాతృ ధ్యాన ధ్యేయ రూపా
భావన నిలిస్తే ధ్యానం ఫలిస్తుంది. ధ్యానం ఫలిస్తే సాక్షాత్కార మౌతుంది. అది మన స్వరూపమే. అప్పుడిక ధ్యానం లేదు. ధ్యేయం లేదు. . ధ్యాతా లేడు. త్రిపుటి కవకాశమే లేదు. మూడూ కలిసి ఆత్మ రూపంగానే మారి అనుభవానికి వస్తాయి. భేద మున్నప్పుడే మూడనే మాట. నేను ధ్యాతను- ఇది నాకు ధ్యేయం-నేను దీన్ని ధ్యానిస్తున్నాను అనే భావమప్పుడే కలుగుతుంది. సర్వమూ చిద్రూపంగా మారినప్పుడు ధ్యాత ఎవడు. ధ్యేయమేమిటి. తద్విషయమైన ధ్యానాని కర్ణమేమిటి. కనుక మూడూ కలిసి దేవీ స్వరూపంలో లయం కావలసిందే. లయమైతే అవి మూడూ ఆ దేవతే నని అర్థం చేసుకోవాలి మనం. ధ్యానమైనా ధ్యాత అయినా ధ్యేయమైనా మూడూ విడిగానూ దేవతే. మూడూ కలిసీ ఆ దేవతే. అంటే ద్వైతాద్వైతాలు రెండూ దేవతా స్వరూపమేనని తాత్పర్యం.
28. నిర్భేదా
29. భేద నాశినీ
ఇలాంటి అవస్థ నిజానికి సర్వాభేద రూపమైనది. అందులో భేదమనేది వాస్తవంగా లేదు. మన అవిద్యా దృష్టి చేత కేవలం కల్పితం. కల్పితమే గనుక ఎప్పుడది తొలగితే అప్పుడా దేవి మనకభేద రూపంగానే ప్రాదుర్భవిస్తుంది. ప్రాదుర్భావ తిరో భావాలనేవి చిద్రూపిణి అయిన దేవతకు లేవు. అవి మనకు చెందినవే. అవి మారుతున్నా వస్తుతః ఆవిడ మార్పు చెందదు. సర్ప ధారాది వికల్పాలుగా చూస్తున్నా రజ్జువు రజ్జువే. అలాగే నామ రూపాది భేదాలతో దర్శిస్తున్నా తన పాటికి తానా దేవత నిర్భేదే. అంటే భేదం లేనిదే.
Page 100
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు