అయితే చిత్ర మేమంటే ఇంత మహో పకారాలు గావిస్తున్నా లోకోత్తరమైన చర్యలప్పు డప్పుడు ప్రదర్శిస్తున్నా- విశ్వ రూపాదులే చూపి తన భగవత్తత్త్వాన్ని బాహాటంగా చాటుతున్నా తెలుసుకోవలసినంత గాఢంగా తెలుసుకోలేక పోయారు పాండవులు. ఏమి కారణం. నల్లనివాడు పద్మనయ నంబుల వాడని సగుణం గానే భావిస్తున్నా రాయనను వారు. ప్రేమతోనే తప్ప జ్ఞానంతో దర్శించటం లేదా తత్త్వాన్ని, కడకు ఆ మహాత్ముడి ముఖతః భగవద్గీత లాంటి మహోపదేశాన్నే విన్న అర్జునుడు కూడా నోచుకోలేదా జ్ఞానానికి. అయితే తన తల్లి కుంతి లాగానే అతడూ ఎంతగానో గ్రహించినట్టు చేసి నట్టూ అభినయిస్తాడు. “నష్టో మోహః స్మృతి ర్లబా” నాకు అజ్ఞాన తమస్సంతా విరిసిపోయింది. జ్ఞాన జ్యోతి దేదీప్య మానంగా వెలిగి పోతుందని ప్రజ్ఞలు చెప్పుకొన్నాడు. ఇంత భీకరాలు పలికిన వాడే యుద్ధానంతరం కృష్ణుడు తమరి నందరినీ వీడ్కొని పోయేటపుడు అన్న మాట లేమిటో చూడండి.
యద్యద్భగవతా ప్రోక్తమ్ - పురా కేశవ సౌహృదాత్
తత్సర్వమ్ పురుష వ్యాఘ్ర - నష్టమ్ మే భ్రష్ట చేతసః
మమ కౌతూహలం త్వస్తి - తేష్వర్ధేషు పునః పునః
బావా నీ వింతకు ముందేదో ఒక గొప్ప విషయం చెప్పావు నాకు. అది ఇప్పుడు నా మనసులో లేదు. నేను చాలా దురదృష్ట వంతుణ్ణి. అది మరలా ఒకసారి వినాలని నాకు కుతూహలంగా ఉంది. చెబుతావా అని అడుగుతాడు. చూడండి. అంతకుముందు నా అజ్ఞానమంతా తొలగిపోయిందన్న పెద్దమనిషి ఇప్పుడా విషయమే జ్ఞాపకం లేదంటున్నాడు. పైగా మరలా వినాలని కుతూహలంగా ఉందట. అతడన్నట్టు కుతూహలమే Curiosity అది. నిజమైన జిజ్ఞాసా ధారణాకాదు.
ఇలాంటి వ్యవహార మంటేనే సరిపడదు పరమాత్మకు. అజ్ఞుడినైనా మెచ్చుతాడు గాని జ్ఞానాన్ని అభిన యించే వాణ్ణి ఏమాత్రమూ మెచ్చడీశ్వరుడు.
Page 152
