తాటకను వధించాలని ఉన్నా స్త్రీవధ చేయటం ధర్మమా అధర్మమా అని ప్రశ్నించటం - ఆయన ధర్మమేనని చెబితే వధించటం - ఇది కూడా ఒక చమత్కారమే. తెలిసీ తెలియనట్టు నటించడం భగవానుడికొక వినోదం. మారీచ సుబాహులలో సుబాహుణ్ణి చంపి మారీచుణ్ణి దూరంగా దండకారణ్యంలో విసరివేయటం కూడా సాభిప్రాయమే. భావి సీతాహరణ వృత్తాంతం తప్పక జరగాలనే అలాచేశాడని చెప్పుకోవలసి ఉంటుంది.
మరి యజ్ఞరక్షణా నంతరం మిథిలకు తరలిపోవటంలో కూడా ఒక చమత్కారముంది. ఆజ్ఞాపయ యధేష్టం వైశాసనం కరవావకిమ్ ఇంకా మేము చేరవలసిన పనేముందో ఆజ్ఞాపించమంటాడు. ఆయన మిథిలా పురానికి వెళ్లుదాము. అద్భుతమ్ చ ధనూరత్నం - తత్రైకమ్ ద్రష్టుమర్హసి కర్తుమారోపణేశక్తా- సకథంచన మానుషాః- అక్కడ ఒక గొప్ప ధనుస్సున్నది. మానవమాత్రు లెక్కుపెట్టలేరు. అదికూడా చూడవచ్చు లెమ్మంటాడు. మానవమాత్రు లెక్కుపెట్టలేరంటే ఏమిటర్ధం. రాముడు కూడా మానవుడు కాడనా అవుననా. అయితే ఎలగూ ఎక్కుపెట్టలేడిక తీసుకెళ్లటం దేనికి. ఇక్కడే ఉంది మర్మం. కాడు గనుకనే ఆవిషయం తెలుసుగనుకనే తీసుకెళ్ళాడు ఆచార్యుడు. శిష్యుడికీ తెలుసు తాను మానవుణ్ణి కానని. కనుకనే ధైర్యంగా వెళ్ళాడాయన వెంట. మార్గమధ్యంలో రాముడడుగుతుంటే చెబుతూనే పోతా డెన్నో కథలు. కుశనాభుడి కధా - తనవంశ కథా ఉమాగంగావతరణ కథా కుమార సంభవ కథా - సాగర వృత్తాంతమూ గంగావతరణ కథా - సముద్ర మథన వృత్తాంతమూ - ఒకటిగాడు. అనేక కథా వృత్తాంత లేకరువు పెడుతూ వస్తాడు. రాముడన్నీ ఆలకిస్తుంటాడు. అవన్నీ తనకు తెలీదనా. తనకు ప్రమేయమున్నవే చాలావరకవి. అయినా గురు ముఖంగా వినాలని కుతూహలం. అంతలో గౌతమాశ్రమ ప్రవేశం - అహల్యా శాపవిమోచనం - కూడా జరుగుతుంది. ఇది చాలు రాము డవతారపురుషుడని చెప్పటానికి. అహల్యను
Page 15
