తిరుగుతూ చేస్తూ ఉన్న వ్యక్తి గానే చూస్తుంటారు. ఒకవేళ ఎప్పుడైనా ఆయన సామాన్యమైన వ్యక్తి కాదు- విశ్వరూపుడైన పరమాత్మ అనే జ్ఞాన మున్నట్టు కనిపించినా - అది వారికి శ్రుతమైన జ్ఞానమే గాని ఒంటబట్టిన అనుభవ జ్ఞానం కాదు. పెద్దలు చెబుతూ వచ్చిన - తాము వింటూ వచ్చిన మాటలనే ఏకరువు పెడుతుంటారు. అలాగే ఏకరువు పెట్టింది కుంతి కూడా. మొదట పరీక్షిత్తును చావకుండా కాపాడిన సందర్భం చూడగానే తాత్కాలికమైన భావా వేశం పట్టజాలక ఇలా కీర్తిస్తుం దాపరమాత్మ నావిడ
పురుషుండాఢ్యుడు ప్రకృత్తికిఁ బరుఁడవ్యయు డఖిల భూత బహిరంతర్భా సురుఁ డనవ లోక నీయుడు పరమేశ్వరుడైన నీకు ప్రణవములు హరీ
అని కృష్ణుని నిర్గుణ తత్త్వాన్ని ఎంతో తాను గ్రహించిన దాని లాగా ప్రశంసిస్తుంది. “జననము నైశ్వర్యంబును ధనమును విద్యయును గల మదచ్ఛన్నులకు” నీవగోచరుడవు. అవి లేని పరిశుద్ధ మనస్కులకే సులభుడ వనే ధర్మ సూక్ష్మాన్ని వెల్లడిస్తుంది. కొందరు నీవు దేవకీ వసుదేవుల కిచ్చిన వర ప్రకార మవతరించా వంటే- కొందరు భూభారాన్ని పాపటాని కంటే మరి కొంద రజ్ఞాన కామ్య కర్మఠుల మూఢత్వాన్ని తొలగించి వారికి శ్రవణ చింతనాది భక్తి మార్గాన్ని బోధించటాని కవతరించావని చెబుతున్నారని భగవజ్జన్మ రహస్యాన్నీ ప్రయోజనాన్నీ బయట పెడుతుంది. "నిను జింతించుచు బాడుచుం బొగడుచున్ నీ దివ్య చారిత్రముల్ వినుచుం” జూచినదే నిజమైన చూపని వర్ణిస్తుంది.
ఎంత వర్ణించినా ఇదంతా శ్రుత పాండిత్యమే. అభ్యాస జన్మమైన అనుభవం కాదు. అలాంటి అనుభవమే ఉంటే అది జ్ఞానం. జ్ఞానోదయ మైతే మోహ విచ్ఛేదం దానిపాటి కదే ఏర్పడుతుంది. విచ్ఛేదం చేయమని
Page 148
