అయితే అంతా నటనే అంతా మాయామయమే నని తీర్మానించటాని కేమిటి సబబు. అది కేవలం మన స్వకపోల కల్పనేమో. కాదని చెప్పటాని కాధారమేమిటి మన కని ఒక ఆశంక చేయవచ్చు. దానికి పరిహారం చెబుతున్నాడు.
నచాస్య కశ్చిన్ని పుణేన ధాతు
రవైతి జంతుః కుమనీష ఊతీః
నామాని రూపాణి మనో వచోభిః
సంతన్వ తోనట చర్యామి వాజ్ఞః
జగదధి నాథుడైన హరి సంతత లీలలు నామ రూపముల్ తగిలి మనో వచో గతుల తార్కిక చాతురి యెంత గల్గియున్ మిగిలి కుతర్క వాది తగు మేరలు చేసి యెఱుంగ నేర్చునే యగణిత నర్తన క్రమము నజ్ఞుఁడెఱింగి నుతింప నోవునే
ఈ జగత్తనే దున్నదంటే ఇది దాని పాటి కది ఆవిర్భవించలేదు. దీని ఆవిర్భా వానికి మరేదో కారణమై ఉండాలి. అది మరలా దీని లోనిదే అయితే సుఖం లేదు. దీని లక్షణాలకు విలక్షణమై దీని కతీతమైన దయి ఉండాలి. జగదధి నాథు డంటే అదీ అర్థం. ఇది పాంచ భౌతికమైతే ఈ జగత్తు దీని కధి - అభౌతికమైన శుద్ధ చైతన్య రూపమది. అలాంటి ఆ హరి తత్త్వ మేదో అది మనకు గ్రహణ గోచరం కాదు. కారణ మది ఈ జగత్తు కతీతమైన భూమికలో ఉంది. పోతే మన బోటి జీవుల మీ జగత్తు కధీనమైన స్థితిలో ఉన్నాము. మన మున్నది దేశకాల వస్తువులనే త్రిపరిచ్ఛేదాల కధీన మయిన దశ. మరి ఆ తత్త్వమో తురీయ మైన దశ. అంచేత దాని అసలు రూప మేమిటో మనకు తెలియదు. అది మన కెప్పుడూ మరుగు పడే ఉంటుంది. పోతే మనకు కనిపించేది కేవలం దాని లీలలే. అవీ కంటికి నామ రూపాత్మ కం గానే కనిపిస్తాయి గాని భగవ ద్విభూతిగా అనుభవానికి రావు. ఎంచేత. మన మనస్సులు నామరూపాలనే ఎప్పుడూ తగిలి వర్తిస్తుంటాయి.
Page 137
