అదే కంసుడు చేసిన పని. కనపడ్డ బిడ్డలనందరినీ వధించమని ఆజ్ఞాపించట మదే. తిరుగులేని తన ఆయుధాన్ని భగవంతుడి మీద కూడా చివరకు ప్రయోగింప చూచాడు. ఇదే తెలివి తక్కువ. కాలా తీతమైన తత్త్వాన్ని కాలమేమి చేయగలదు. అయినా తన ప్రయత్నం మాన దది. గిర్రుమని తిరుగుతూ తిరుగుతూ ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి భయంకరమైన అనర్థం మనమీద విసురుతూనే పోతుంది. కంసుడు కూడా విసిరాడలాటి ఉపద్రవాలు. ఆ విసురులే పూతనా శకట తృణా వర్తాదులు, పూతన వచ్చి చేతన కోలు పోయింది. తృణా వర్తుడు గాలి కెగిరి పోయాడు. శకటాసురుడు నడుములువిరిగి నేల కొరిగాడు. బకాసురా ఘాసురులు గతా సువు లయ్యారు. వృషభాసురుడు నోరు తెరచి బావురుమన్నాడు. జితకాశి అయిన కేశి దానవుడు హతకాశి అయిపోయాడు. వ్యోమాసు రుడి ప్రాణాలు వ్యోమ మార్గాని కెగిరి పోయాయి. ఇలా కాలనేమి తనపై విసిరిన అసుర శక్తులన్నింటినీ కాల గర్భం లోనే కలిపి వేశాడు పరమాత్మ. ఆ కాలం ధరించిన మరొక రూపమే కాళియుడు. అది ఒక సర్పం. కాలసర్పం.. కాలమే సర్ప రూపంగా దాగి ఉంది. ఎక్కడ కాళింది మడుగులో, మడుగు కాదది సంసార మనే మహా హ్రదమే. ఇందులో తెలియక పడ్డ ఎవరినైనా కాల మనేది అంత మొందించేదే. అయితే సర్వమూ తెలిసిన పరమాత్మ నది ఏమి చేయ గలదు. అప్పటికీ అవివేకంతో చుట్టుకొన్నది. సహస్ర ఫణాలు విప్పి విషం గ్రక్కింది. కాని విషాని క విషయమైన తత్త్వమని తెలియదు దానికి. వెంటనే మేను పెంచాడు కృష్ణుడు. పాదాలు పైకెత్తాడు. నర్తన క్రియ కుపక్రమించాడు. అయోఘ నాలవంటి ఆ పాదాల అవఘాతాని కది నుగ్గు నూచమయింది. ఇలా కాల కళలన్నిటినీ శిక్షించి చివరకు కాలాన్నే శిక్షించ దలచాడు భగవానుడు. దాని మొదటి పరివారం చాణూర ముష్టికులు. ఒకటి ఊరు బలం. మరొకటి ముష్టి బలం. కామ క్రోధాలే ఇవి. మొదటిది కామానికైతే రెండవది క్రోధానికి సంకేతం. ఈ ద్వంద్వాలను
Page 111
