కొని తెచ్చిందీ ఇక్కడా అక్కడా ఎవరికీ అంతు పట్టలేదు. రాత్రికిరాత్రి అంతా జరిగి పోయింది. తెల్లవారు జామున బిడ్డ ఏడుపు విని ఉలికి పడి లేస్తారు కావలి వారు. అంతకు ముందేడవని బిడ్డ బొట్టు పెట్టినట్టప్పుడే ఏడవటం దేనికి. కంసుడికి వార్త తెలియట మెలా మరి. అందుకే ఆ ఏడుపు. అంత పనీ జరిగింది. కావలి వారు పోయి చెప్పటమూ కంసుడు రావటమూ క్షణాల మీద జరిగి పోయింది. అల్లుడు గాడిది మేనగోడలు-నీకు భయం లేదని చెల్లెలెంత మొత్తు కొంటున్నా లెక్కచేయక ఆవిడ చేతిలో నుంచి లాక్కొని పై కెగరేశాడు బిడ్డను. క్రింద కత్తి పట్టాడు దానికి సూటిగా నేల మీద. అది బిడ్డ అయితే గదా క్రింద పడటానికి. భగవ్మాయ అయె. "అదృశ్య తాను జావిష్ణో స్సాయుధాష్ట మహా భుజా దివ్యస్రగంబరా ధనుశ్మూ లేషు చర్మాసి శంఖ చక్ర గదా ధరా" అష్ట భుజాలతో ధనుశ్చక్రాది దివ్యాయుధాలతో సాక్షాత్కరిస్తుంది- అంతరిక్షంలో. సరిగా ఇది ముక్తా విద్రు మహేమ నీల ధవళ చ్చాయైర్ముఖైః అని వర్ణించిన గాయత్రీ మంత్రాధి దేవతే మరేదీ గాదు. "కిమ్మయా హతయా మంద" ఒరే నన్ను చంపి ఏమి ప్రయోజనంగా మూఢుడా, "జాతః ఖలు తవాంత కృత్" నిన్ను చంపే మహానుభావుడొక డీపాటికే జన్మించి ఉన్నాడు. తెలుసుకో అని కంసుణ్ణి హెచ్చరించి మాయ మవుతుంది. చూడండి. జన్మించాడని చెబుతుంది గాని ఎక్కడ జన్మించాడో ఎవడో చెప్పదు. ఇదే మాయ అంటే. తెలిసీ తెలియనిదే మాయ. అసలు తెలియక పోలే దిప్పుడు కంసుడికి - కొంత తెలిసిందా మాటల వల్ల. కాని పూర్తిగా తెలియలేదు. వాడికి మనోవ్యథ అయింది. అది ఛేదించే వరకూ వాడికిక నిద్రా హారాలు లేవు. ఇదే మనగతి కూడా. మృత్యు రహస్యాన్ని ఛేదించే దాకా మనకూ మథన తప్పదు.
అయితే చిత్ర మేమంటే తనకు మృత్యు వుందని తెలియక తానే మృత్యువు నని భ్రమపడ్డాడు కంసుడు. కాలనేమి గదా కంసుడు. కాలనేమి కాలచక్రమే. కాలమే చక్రా కారంగా తిరుగుతూ ప్రాణులందరినీ పొట్టన పెట్టు కొంటున్నది.
Page 110
