నంత దాక మేల్కని యుండి - యలసి కన్నొ కింత మూసితి - యాలస్య మేది యిందు?
ఒక ఆపత్తు ముంచుకు వచ్చినపుడు భర్త భార్యను దండిచటం ఆవిడ అమాయికంగా ఏడుస్తూ సమాధాన మివ్వటం ఎంత సహజంగా ఎంత మనోజ్ఞంగా ఇక్కడ కవి చిత్రించాడో రసజ్ఞులకే విదితం.
పోతే బాలా రిష్టాదు లేవీ పని చేయకుండా మంత్రాలు జపించటం మహీసురులకు గోవులూ వస్త్రాలు దానం చేయటం మాత్రమే గాక గోకులంలో చుట్టాలకంతా కట్టనిస్తాడట. గొడ్డు వీగి కన్నబిడ్డ డని వృద్ధ వనిత లంతా వచ్చి యశోదను దీవిస్తారట. ఎంత పరస్పర సౌహార్దమో ఆ జానపదులది.
శకటాసుర వృత్తాంత మొక చక్కని ఘట్టం "తక్షణంబ బండి తల కెడవై పాసి - యవల సందువెడలి యవని జెదర ఆధ్వని విని యశోద అందరినీ డించి పరుగిడుతూ వస్తుంది. హాయని పుత్రునెత్తి యుదరంబున నదిమికొని ఆమె అనే మాటలు చూడండి.
నిన్నిటు పాఱవైచితగ నిద్దుర వోయెడు పాపడంచు-నే మిన్నక వీళ్లనోటయను మిత్తికి నేటికి బోయితిన్
విభుండేమి యది యనిన నుత్తర మేమ నియిత్తు నింద యిడుదురు నాకున్" అని వాపోతుందావిడ. ఒక జానపద ముగ్ధ స్వభావాని కెంత అనుగుణంగా ఉందో చూడండీ మాట.
ఆ సందర్భంలో నందగోపుడు పొలం నుంచి ఇంటికి రావటాన్ని ఎంత అద్భుతంగా చిత్రించాడో చూడండి ఎఱ్ఱన.
పరిమిత పలితైక భాసురంబగు కేళ సంచయం బారణ్య సంరమున తరువులరాలు కేసరములు నత్యంత
ధూసరం బై కడు మాసరముగ గోఖు రోద్దత రేణు కుంఠితంబగు మోము చెమట బొట్టుల జాల చెన్ను మిగుల కట్టిన చెంగా వి కాసె లే జి గురుల జిగి నూస కర్కశ గ్రంధిల యష్టిచేత బట్టి
Page 84
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు