పోతే విష్ణుతత్త్వాన్ని గూర్చి ఇక అనుకొనే పనిలేదు. కలౌ వేంటక నాయకః అన్నట్లు కలికాల మానవులను తరింపజేయటానికే స్వామివారి అవతారం. త్రిమూర్తులలో జగత్పాలనా వ్యాపార మొక్క విష్ణుమూర్తిదే అందుకోసమే లీలావ్యూహ విభవార్చనాత్మకమైన అవతారాలన్నీ. అర్చావతారాలన్నిటిలో అగ్రగణ్యమిది. స్వామి అభయహస్త, వరద హస్తముద్రలీ జగత్పితి పాలననే సూచిస్తాయి. శంఖచక్రాద్యాయుధా లాయన దుష్టశిక్షణోద్యోగాన్నే నిరూపిస్తాయి. వక్షో విహారిణి అయిన శ్రీమహాలక్ష్మి ఆయన విష్ణు దైవత్వాన్ని ఘంటాపథంగా చాటుతున్నది. అసలు పురుష విగ్రహరూపంలో ప్రతిష్ఠ పొందటమే చాలు విష్ణుత్వ ప్రతిపాదనకు. శివుడైతే లింగరూపంలోనూ, శక్తి అయితే స్త్రీ రూపంలోనూ కనిపించి ఉండేది. కనుక విష్ణుతత్త్వం కూడా ఇది.
మర విష్ణువైతే ప్రక్కన అమ్మవారు కూడా ఉండాలి గదా ఏమయిందని ప్రశ్న వస్తుంది. అదే రహస్యం. అమ్మ అలిగిపోయి దూరంగా కూచున్నదంటారు. అదే తిరుచానూర్, చాన్ అంటే సాని, దేవి అని అర్థం. తిరుచానంటే శ్రీదేవి. అవిడే అలమేలు మంగ కూడా. అల రంటే పద్మం. మేర్ మీద. పద్మం మీద నివసించే మంగై మాత, పద్మాలయ అయిన దేవి. ఆమె స్వామిని వదిలేసి దూరంగా తొలగిపోయిందట. ఇది మనం కల్పించుకొన్న కథ. స్వామిని వదిలేయ లేదు. పోలేదు. శక్తిశివ తత్త్వాలెప్పుడూ అవినాభూతమే. అభిన్నమే. శక్తిమంతుడైన పరమాత్మ ఎప్పుడూ ఒక్కటే. 'ఏకో నారాయణః' ఆ ఏకత్వానికి నిదర్శనమే స్వామి ఏకాకిత్వం. అది కూడా మూర్తంకాదు. మూర్తమైతే పరిచ్ఛిన్నమయి కూచుంటుంది. సర్వవ్యాపకమూ సర్వాత్మకమూ - అయింది గనుక అది అమూర్తం. అమూర్తమైన భావం మనకు భావగోచరం కాదు కాబట్టి బాహ్యదృష్టికొక మూర్తిని కల్పించుకొన్నాడు మానవుడు. అది నీవు శివుడను శక్తి అను విష్ణువను- బ్రహ్మ అను త్రిమూర్తులూ - వారి శక్తులూ - సమస్త దేవతలూ -అంతా ఆ స్వరూపమే. ముక్కోటి దేవతలూ స్వామివారి తిరునాళ్లకు హాజరుకావటం - ఆయన నారాధించటంలో అర్థమిదే. బ్రహ్మ దేవుడు పాదాలు కడగటంలో మర్మమిదే. పిపీలి కాది బ్రహ్మపర్యంతం మంతా ఆయన స్వరూపమే వాస్తవానికి. వాసుదేవ స్సర్వమితి అంటే అదే గదా అర్థం. ఏకైకమైన ఆ పరతత్త్వం శివ విష్ణు శక్త్యాదికమైన వివిధ రూపాలతో భాసిస్తున్నది. వివిధ రూపాలుగా
Page 79
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు