పేర్లలోనే మనకభివ్యక్త మవుతుంది. బ్రహ్మ అంటే ఏమిటర్ధం. బృహత్తమమైనది. అన్నిటికన్నా పెద్దదైన పదార్థం. అలాంటి పెద్ద పదార్థమే సర్వ ప్రపంచాన్నీ వ్యాపిస్తుంది. వ్యాపనశీలుడే గదా విష్ణువంటే. మరి ఇలాంటి అద్వితీయా ఖండమైన వ్యాపకత్వమే శివం.
అందుకే శివుడవో - మాధవుడవో అనేగాక కమలా భవుడవో అనికూడ ప్రశ్నిస్తాడు త్యాగయ్య. ఈ ముగ్గురు మూర్తులలో ఎవరని నిర్ణయించేదిరా అని ఆయన ప్రశ్న. నిజానికీ ముగ్గురూ కాదు. ముగ్గురికీ మూలమైన తత్త్వమొకటి ఉన్నది. అది బ్రహ్మం. వీటి మూటికి అతీతం కాబట్టి పరబ్రహ్మం. కనుకనే నేమో ఆ పరబ్రహ్మమేనా ఏమని ఆక్రందిస్తా డా నాదో పాసకుడు. పరబ్రహ్మ మనేది అమూర్తమైనదీ - అవ్యక్తమైనదీ. అవ్యక్తమైన ఆ తత్త్వమే వ్యక్తీభవించి మూర్తి త్రయాత్మక మయింది. కాలేదు వాస్తవంలో. అయినట్టు భాసించింది. వాస్తవంగానే అయి ఉంటే మన్యంతే మా మబుద్ధయః అని అలా భావించే వారిని చీవాట్లు పెట్టనక్కర లేదు భగవానుడు. కాబట్టి అమూర్తం మూర్తం కావట మొక కల్పనే. అదే కల్పన అయినప్పుడా మూడు మూర్తులనూ భేదదృష్టితో చూడటమంతకన్నా కల్పన. భగవానుడి మాటలతో చెబితే బుద్ధిలేనితనం.
అంచేత కల్పితమైన రూపం మేరకే నిలిచిపోరాదు మన దృష్టి. ఈ రూపాలన్నింటిలోనూ ఉన్న ఏకరూపాన్ని దర్శించాలి. అదే నిజమైన జ్ఞానం. సర్వభూతమ యేనై కమ్ భావ మవ్యయ మీక్షతే- అవిభక్తమ్ విభక్తేషు - తద్ -జ్ఞానమ్ సాత్త్వికమ్ మత' మని గదా భగవన్మతం. 'వాసుదేవస్సర్వమితి' అని వాక్యాని కిదే అర్ధం. ఒక త్రిమూర్తు లేమిటి దేవత లేమిటి సమస్త సృష్టి భగవత్స రూపమే. భగవంతుడి సృష్టి గదా ఇది. భగవత్తత్త్వానికి విజాతీయ మెలా అవుతుంది. సువర్ణ నిర్మితమైన ఆభరణం సువర్ణానికి వ్యతిరిక్తం కాబోదు గదా. కనుకనే 'సరసిం బాసిన వేయికాలువల యోజన్ విష్ణునం దైన శ్రీకర నానా ప్రకటా వతారము లసంఖ్యాతంబు' లని చాటింది భాగవతం. అసంఖ్యాతంబు లన్నప్పుడు మత్స్యకూర్మాది రూపాలవరకే పరమితం కావటం లేదు. "ఉర్వీశులున్ సురలున్ బ్రాహ్మణ సంయమీంద్రులు మహర్షుల్ విష్ణు నంశాంశజుల్." దేవబ్రాహ్మణ ఋషి రాజన్యులంతా ఆస్వరూపమే. ఇలా పరిగణించటం కూడా ఉపలక్షణమే. దీనినిబట్టి సమస్త సృష్టీకూడా ఈశ్వర స్వరూపమేనని గ్రహించాలి.
Page 76
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు