చిత్ర తరంగిణి పరమాత్మగానూ ప్రకృతి గానూ వారిరువురినీ ఆరాధించే జీవుడుగానూ ఇలా త్రిపుటి రూపంగా భాసిస్తున్నది. కనుకనే మరలా జీవుడీ ప్రకృతి ద్వారా దాని నందుకొంటే అప్పుడంతా కలిసి సంపుటీకృతమై తన కాత్మ రూపంగానే సాక్షాత్కరించగలదు. అప్పుడిక జీవ జగదీశ్వర అనే అనాత్మ గంథం కూడా లేదు కాబట్టి ఎవరి నుద్దేశించి వందనాది క్రియ కవి చేసినా అది ఆత్మ గామియే గాని అన్యగామి కాబోదని ప్రత్యభిజ్ఞా దర్శన పారదర్శి అయిన మహాకవి ప్రార్ధనా శ్లోక హృదయం.
భక్తి - జ్ఞానం
భగవంతుని సాన్నిధ్యాన్ని చేరటాని కొకటి గాదు చాలా మార్గాలున్నాయని వర్ణిస్తారు. వాటన్నిటిలో భక్తి ఒకటి, జ్ఞాన మొకటి చాలా ప్రశస్తమైనవని కూడా పేర్కొంటారు. అయితే అవి రెండూ దేని పాటికది స్వతంతమైన మార్గాలా లేక ఒకే మార్గంలో వచ్చే రెండు మజిలీలా. మజిలేలే అయిన నాడు ఏది ముందు ఏది వెనుక అని ప్రశ్న వస్తుంది.
దీనికి సమాధాన మివ్వాలంటే అసలు భక్తి అంటే ఏమిటో జ్ఞానమంటే ఏమిటో ఆ రెండు మాటలకూ మొదట నిర్వచనం చేయవలసి వస్తుంది. భక్తి అంటే భజించట మని అక్షరార్థం. దీనికి వ్యతిరిక్తమైన మాట విభజించటం. విభజించట మంటే ఏమిటో తెలుసు మనకు. విడదీయటమని అర్థం. దీన్నిబట్టి భజించుట మంటే అప్పటికి కలుసుకోటమని అర్థమవుతున్నది.
ఈ కలుసుకోవలసింది ఎవరు ఎవరిని. జీవుడు ఈశ్వరుణ్ణి. జీవుడనే వాడు ఈశ్వరుడిలాగా పరిపూర్ణుడు గాడు. శరీరాదులైన ఉపాధుల మూలంగా పరిచ్ఛిన్ను డయి కూచున్నాడు. తన్నిమిత్తంగా సంసార బాధలకు గురై జనన మరణాల ననుభవిస్తున్నాడు. ఈ విషవలయం నుంచి తప్పించుకొని బయట పడాలంటే ఎప్పటికైనా ఏ జన్మకైనా ఆ ఈశ్వరుణ్ణి భజించక తప్పదు. భజిస్తే అది పరిపూర్ణమైన
Page 66
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు