అన్నమాచార్యుల ఆధ్యాత్మ తత్త్వము
అన్నమాచార్యుల సాహిత్యమొక అమూల్య రత్నాకరం. మధించే కొద్దీ అందులోనుంచి వెలువడేవన్నీ మణులూ మాణిక్యాలే. రంగు రంగుల భావరత్నా లెన్ని ఉన్నా వాటన్నిటినీ మనం రెండు రాసులుగా పోసుకొని చూడవచ్చు. అందులో ఒకటి శృంగార తరంగితం. మరొకటి వేదాంత పరిమిళితం.
అయితే అన్నముని వంటి పరమ భాగవతుడేమిటి - శృంగార కీర్తనలు చెప్పటమేమిటి - అనిపిస్తుంది. శృంగార మనగానే మనం ప్రేయసీ ప్రియులకు మధ్య జరిగే వ్యవహారమే ననుకొంటాము. అది పొరబాటు. శృంగార మంటే అదే కానక్కర లేదు. అందులోనూ అంగాంగ సంస్పర్శ మంతకన్నా కానక్కర లేదు. అసలు శృంగారమంటే ఏమిటో మన భావుకలోకానికి బొత్తిగా అర్థం కాలేదు. శృంగారానికి రతి స్థాయి భావమన్నారు. రతి అంటే ఆసక్తి అని అర్థం. అది కళత్ర విషయం కావచ్చు. మాతా పితృ విషయం కావచ్చు. ఆచార్య విషయం కావచ్చు. చివరకు తామారాధించే దేవతా విషయమే కావచ్చు. పిపీలిక మొదలు బ్రహ్మ వరకూ దేని నాలంబనం చేసుకొని సాగినా సాగవచ్చు. అది రతి అనే స్థాయి భావమే. అది రసీభవించి సహృదయం చర్వణా యోగ్యమైతే చాలు. అదంతా శృంగారమే. అలాంటప్పుడు శృంగరమంటే నాయికా నాయకుల సంసర్గమేనని భావిస్తే ఏమి మర్యాద?
కాబట్టి అన్నమాచార్యులు శృంగార కీర్తనలు చెప్పాడంటే మనములిక్కి పడరాదు. భాగవత శిఖామణి అని పేను పెట్టుకొని ఇలాంటి వెలా చెప్పగలిగాడని తప్పుపట్టరాదు. ఆ మాటకు వస్తే భాగవత శిఖామణి గనుకనే అలా చెప్పగలిగాడేమో. మహర్షి అయిన వాల్మీకి వర్ణించలేదా జగన్మాత సీతాదేవి సౌందర్యాన్ని, దేవీ భక్తుడైన కాళిదాసు వర్ణించలేదా పార్వతీదేవి శరీర సౌష్ఠవాన్ని. మరి భర్తృహరి వంటి నీతి కోవిదుడు నీతి వైరాగ్య శతకాలు చెప్పిన నోటనే శృంగార శతకాన్ని ఎలా చెప్పాడు. జగద్గురువులూ పరమహంస పరివ్రాజకులూ అయిన ఆది శంకరులు దేవీ సౌందర్యాన్ని ఆపాద మస్తకమూ ఎలా వర్ణించారు. వారందరూ వర్ణించినట్లు కనిపించేది మన మనుకొనే
Page 50
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు