ఇష్టమైన పనులు చేస్తూ ఇష్టం లేనివి మానేస్తూ చుట్టూ ఒక వలయం గీసుకొని కూపస్థమండూకం లాగా బ్రతుకుతుంటాము. ఆ గీటు దాటివస్తే చస్తామన్నట్టుంటుంది మన వ్యవహారం. ఎప్పుడిల్లు దాటివెడతామో అప్పుడర్ధమవుతుంది జీవితమంటే ఏమిటో. మనమనుకొన్నట్టు ఆసించినట్టు జరగవు ఏవీ. ప్రకృతితో రాజీపడి మనం నడుచుకోవాలి గాని మనకనుకూలంగా ప్రకృతి ఉండాలని శాసించలేము. దీనితో కష్టసుఖాలను సమానంగా చూచే ఒక స్తిమితత మనోధైర్యమూ ఏర్పడుతుంది మానవుడికి.
4. అంతేకాదు. కేవల లోకానుభవం కోసమే అయినా అంత ప్రయోజనం లేదు. అంతో ఇంతో లోకానుభవం ప్రతీవాడికీ ఉంది. దేశం తిరిగినా ఉంటుందది. ఇంట్లో కూచున్నా ఉంటుంది. పైగా ఎంత లోకానుభవం గడించినా అది మరణంతో మాసిపోయేదే. శాశ్వతంగా నిలిచేది కాదు. శాశ్వతంగా నిలిచేది పారలౌకికమైనది దివ్యానుభవం. లోకంలో పొందే ప్రతి ఒక్క అనుభవమూ లోకాతీతమైన ఆ దివ్యానుభావానికొక సోపానంగా భావించినపుడే బహుదేశాటనం వల్ల మనకు ప్రయోజనం.
5. పోతే అన్నిటికన్నా ఆఖరిదీ చాలా ఉదాత్తమైనదీ ఒక్కటే ఉంది ప్రయోజసం దేశాటనానికి. దేశం తిరుగుతున్నామంటే సృష్టిలో ఎన్నో వింతలు విశేషాలు కనిపిస్తుంటాయి. పర్వతాలేమిటి- పట్టణాలేమిటి. నదులేమిటి - సముద్రాలేమిటి. చిత్రవిచిత్రమైన జంతుజాలమేమిటి మానవ సమాజమేమిటి- ఎన్నో దర్శనమిస్తాయి. అవన్నీ చూస్తుంటే ఈ వైవిధ్యమంతా సృష్టించిన ఆ సృష్టికర్త స్వరూపం వాటి ముఖాల మీద కొట్టవచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది. ప్రతి ఒక్కటీ మౌనభాషలో ఆయన అస్తిత్వాన్నే మనకు చాటిచెబుతున్నట్టు తోస్తుంది. చూపుండాలే గాని ఈ అనేకంలో ఒక ఏకత్వమూ ఈ చలనంలో ఒక నిశ్చలత్వమూ ఈ పరిమితిలో ఒక పరిపూర్ణతా స్ఫుటంగా గోచరిస్తుంది. సృష్టిమీది నుంచి మన దృష్టి స్రష్టమీద పోయి వాలుతుంది. అంతకన్నా కోరదగిన గొప్ప ప్రయోజనమేముంది జీవితానికి.
Page 184
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు