అస్పృశ్యత
1. స్పృశించ దగిన దేదో అది స్పృశ్యత. స్పృశ్యత కాని దస్పృశ్యత. అంటే అంటరానిదని అర్థం. అంటరానివి రెండే ఉన్నాయి సృష్టిలో. ఒకటి అన్నింటికన్నా పరిశుద్ధమైనది. మరొకటి కేవలం అపరిశుద్ధమైనది. ఇందులో దేనినీ అంటరాదు మనం. అంటలేము కూడా. అంటితే ఏమవుతుందని అడగవచ్చు. అంటితే ఒకటి మనలను తనలో చేర్చుకొని మన అస్తిత్వానికే ముప్పు తెస్తుంది. మరొకటి మనలో చేరిపోయి మనలను కూడా తనలాగే కలుషితం చేస్తుంది. మొదటిదాని కుదాహరణ అగ్ని అయితే రెండవదానికొక మురికిగుంట. అగ్ని పరిశుద్ధమైన పదార్థం. పావకమనిపేరు దానికీ. తాను పవిత్రమై ప్రతిఒక్కదాన్ని పవిత్రం చేస్తుంది గనుకనే ఆపేరు వచ్చింది దానికి. దానితో ప్రతిక్షణమూ పని ఉంది మనకు. అయితే అంటీ ముట్టకుండా వాడుకోవాలి దాన్ని. అంటామో కాలుతుంది. అలాగే అంటి పెట్టుకొని కూచున్నామో తనలోకే లయం చేసికుంటుంది. ఇక మన కస్తిత్వమే లేదు. పోతే మురికి జలమలా కాదు. మన ఒంటిమీద పడ్డదంటే ఒళ్ళంతా ఖరాబవుతుంది. అది వదిలించుకొనేదాకా సుఖం లేదు. అంచేత ఈ రెంటికీ దూరంగా ఉండవలసిందే మానవుడు. రెండూ అస్పృశ్యమే నిజానికి.
2. మానవుడిలోనే రెండూ ఉన్నాయసలు. స్పృశ్యమూ ఉంది మనలో అస్పృశ్యమూ ఉంది. మానవుడంటే మూడు భాగాల సంఘాతం. ఒకటి బాహ్యంగా కనిపించే ఈ శరీరం. రెండు ఈ శరీరంలోనే ఆలోచిస్తూ చేస్తూ ఉన్న సూక్ష్మమైన మనస్సు. మూడు ఈ రెంటికీ సాక్షిగా నిలిచి ఈ రెండింటి అస్తిత్వానికీ ప్రమాణభూతమైన ఆత్మ. ఇందులో భౌతికమైన ఈ దేహమే మనమంటగలిగిన పదార్ధం. దీనిలోపలనే ఉన్న మనస్సు మనం స్పృశించేది కాదు. అంతకన్నా అతీతమైన ఆత్మచైతన్యాన్ని అసలే స్పృశించలేము. కారణం అది కేవలం నిరాకారం. అప్పటికి మానవుడిలో స్పృశ్యమైన వస్తువొక్క దేహమే. మిగతా మనశ్చైతన్యాలు రెండూ అస్పృశ్యమే. సాకారమైనది గనుక శరీరం స్పృశ్యమయింది. నిరాకారం గనుక అవి రెండూ అస్పృశ్యమయినాయి.
Page 181
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు