అది విడవకుండా పట్టుకొన్నదతణ్ణి. దాని మూలంగా పదిహేనురోజులు బాగుంటే పదిహేను రోజులు కళాహీనుడై క్షీణించిపోతుంటాడు. విధివిధానమలాంటిది. అది దేవతలే తప్పించుకోలేరంటే ఇక మానవమాత్రులం మన సంగతి చెప్పేదేముంది.
పైకి చంద్రుణ్ణి వర్ణిస్తున్నట్టు కనిపిస్తున్నా అది ఒక నెపంగా మనబోటి మానవుల దశనే బయటపెడుతున్నాడు భర్తృహరి. చంద్రుడంటే ఎవడో కాదు. చంద్రమా మనసో జాతః అన్నారు. చంద్రుడంటే మనస్సు. మనస్సంటే మానవుడే. మానవులలో కొందరమృత విధానులు. అంటే బాగా భోగభాగ్యాలతో తులతూగుతుంటారు. నాయకోప్యోషధీనాం. దాని మూలంగా జీవితంలో అన్నిరంగాలలోనూ అగ్రేసరులనిపించుకోవచ్చు. శతభిషగనుయాతః - అంత వారయ్యేసరికి వారిచుట్టూ భజన రాయుళ్లేంతో మంది చేరుతారు కూడా. వీరు ధనంతో పలుకుబడితో శంభు మూర్ధోవతంస:- తుదకు అందరి తలదన్ని చాలా ఉన్నతమైన పదవులే కొనుగోలు చేసి ఒక వెలుగువెలిగిపోవచ్చు కూడా.
అయినా చూడండి. ఇన్ని గొప్ప అవకాశాలు లభించి కూడా ఎక్కడో ఒక చోట దెబ్బ తినక తప్పదు మానవుడు. గడచి బ్రతికినవాడు లోకంలో ఎవడూలేడు. అన్ని ఇచ్చినట్టే ఇచ్చి ఎక్కడో దైవం మనలను దెబ్బ తీస్తుంది. నాకేమి లెమ్మని ఎంత ఆగర్భశ్రీమంతుడైనా ఛాతీ విరుచుకొని ముందుకు పోలేడు. సముద్రం లాంటిది జీవితమైతే అందులో అలలలాంటివి మన అనుభవాలు, పట్టింది బంగారమైన అదృష్టవంతుణ్ణి నాకేమి లెమ్మని తలఎత్తుకొని ఎదురుపోయామంటే వెల్లికిల పడవలసిందే. అలాకాక మనకతీతమైన ఒక మహాశక్తి ఉంది- అది మనకెప్పుడెంత ఇవ్వాలో అంత ఇస్తుంది. మనకు ప్రాప్తించిందే మహాప్రసాదమనే విజ్ఞానంతో వినయంగా తలవంచుకొని సాగేవాడే ఒడుదుడుకులకు తట్టుకొని జీవితంలో తృప్తిగా సుఖంగా సాగిపోగలడు. ఎన్ని అవకాశాలకు నోచుకొన్నాఎక్కడో ఒక ఉపద్రవం తెచ్చి మననెత్తిన ఆ దైవం పడవేస్తున్న దంటే తన అస్తిత్వాన్ని గుర్తించి ఆస్పృహతో బ్రతుకు సాగించి బాగుపడమని చెప్పటమే మౌనంగా అది మనకు చేసే మహోపదేశం.
Page 171
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు