ఈశ్వర స్పృహ
1. మానవుడెప్పుడు గానీ ఒక కష్టమెదురైతే, అది తన స్వశక్తితోనే నివారించు కోవాలని చూస్తాడు. స్వశక్తి చాలకపోతే పరాయి వాళ్లను సాయంకోరుతాడు. అందుకు కావలసిన సరకూ సరంజామూ పోగు చేసుకోవాలనీ చూస్తాడు. ఇవి ఏవి కూడా పనిచేయకపోతే అప్పుడర్థమవుతుంది తనదేమీ లేదని. అలా జరగటం కాని, మానటంకాని తన చేతిలో లేదని, ఏదో ఒక అతీతమైన శక్తి పనిచేస్తున్నదని అప్పుడు గ్రహిస్తాడు. అయితే లౌకికుడప్పుడు గ్రహిస్తే, సాధకుడైన వాడంత దూరం రాకముందే మేలుకొంటాడు. వాడు తనకు కలిగే ఆలోచనలూ కోరికలూ అన్నిభావాలనూ ఆ ఈశ్వర సంకల్పానికే అప్పజెప్పి ఊరుకుంటాడు. అప్పజెప్పినందుకేమిటి నిదర్శనం. శాస్త్రీయం గాని లౌకికంగాని త్రికరణాలతో ఎప్పుడేపని చేసినా అది తాను చేసినట్టుగా భావించక ఈశ్వరుడి మీదనే భారం వేసి ఆయన ప్రేరణతోనే ప్రతి ఒక్క పనీ జరుగుతున్నట్టు దర్శించటమే. తన ప్రమేయమంటూ ఏమాత్రం పెట్టుకొన్నా ఆమేర కది అన్యభావనే గాని పూర్తిగా శరణాగతి కానేరదు. వాస్తవంలో ఈశ్వరశక్తే గదా అన్నిటికి జవాబుదారు. జీవుడిదేముంది. జీవుడల్పజ్ఞుడు, అల్పశక్తిమంతుడు కనుకనే సర్వశక్తి సంపన్నుడైన ఈశ్వరుడి కధీనుడీ జీవుడు.
అది వీడు పుట్టకమందు నుంచీ తల్లిగర్భంలో పడకముందు నుంచీ వీడిమీద పనిచేస్తూ ఉంది. వీడు తన్ను గుర్తించినా గుర్తించకపోయినా గస్తి తిరిగేవాడు నిద్రపోయే వారిని కాపాడుతున్నట్టు కాపాడుతూనే ఉంది. కనిపెట్టి చూస్తూనే ఉంది. అంచేత ముముక్షవైన సాధకుడు తన సంకల్పమంటూ ఏది పెట్టుకోరాదు. తన సంకల్పమనే దంతా నిజానికి దైవసంకల్పమేనని గుర్తిస్తూ పోవాలి. దైవానికి భిన్నంగా తనదీ అని ఎప్పుడాలోచించినా ఆమేరకది అన్యభావనే. ద్వైతభావనే. ఏకమేవాద్వితీయమని గదా దైవాన్ని వర్ణించింది శాస్త్రం. అల్లాంటప్పుడా దైవానికతి రక్తంగా ఏది చూచినా అది అజ్ఞానమే గదా. ఇలాటి అజ్ఞానం అవివేకం సాధకుడి కుండరాదు. అది లేనందుకు నిదర్శనమొక్కటే. అతడేది చూచినా చేసినా ప్రతీ ఒక్క కదలికా తన ఆత్మ ప్రకాశంలోనే ఆత్మచైతన్య శక్తితోనే చేస్తుంటాడు. అంతేగాని బాహ్యమైన సామాగ్రి మీద ఆధారపడి చేస్తున్నావని భావించడు. ఆత్మను తప్ప అనాత్మను దేనినీ నమ్మడు.
Page 166
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు