9. నవావరణలంటే తొమ్మిది విధాలుగా మన చైతన్యాన్ని ఆ స్థూలరూపం ఆవరించి ఉందని భావం. ఆవరించి అసలు తత్త్వాన్ని కప్పివేశాయి గనుక ఇవే నవరాత్రాలు కూడా మన పాలిటికి, వీటిని దాటి బయటపడాలంటే వీటి స్థూలరూపాన్ని అంతకంతకూ సూక్ష్మంగానూ సూక్ష్మాన్ని సూక్ష్మతరంగానూ, సూక్ష్మతరాన్ని అతి సూక్ష్మమైన పరాశక్తిగానూ భావన చేస్తూ పోవాలి. పోతే ఆ శక్తి తనపాటికి తాన చేతన కాబట్టి చేతనరూపుడైన ఈ సాధకుణ్ణి ఆశ్రయిస్తుంది. ఆపాటికీ వ్యష్టి శరీరమూ విశ్వశరీరమూ రెండు లయమై పోతాయి కాబట్టి జీవచైతన్యం విడిబడి ఈశ్వరచైతన్యంగా భాసించి ఆశక్తిని మరలా తన వశవర్తినిగా భావించగలడు. ఇదుగో ఈ భావనే ఉపాసన. ఇదే సాధన మోక్షమార్గంలో..
10. అయితే భావన అనేది నిరాధారంగా చేయలేము కాబట్టి దానికొక ఆలంబనం సమకూర్చారు మొదట మన పెద్దలు. ఇలాటి ఆలంబనమే బాహ్యంగా శ్రీచక్రార్చన - దేవీ విగ్రహారాధన. ఆంతర్యంగా కుండలినీ యోగమూ, చక్రంలో బిందువు కేంద్రస్థానం. దానికాద్యంతాలు లేవు. అనాది మధ్యలయమైన ఆచిచ్ఛక్తి అదే. అది సృష్టి కభిముఖంగా సాగితే నాదమయింది. త్రికోణ వసుకోణాదులన్నీ ఆనాదాన్ని సూచించే రేఖల విన్యాసాలే. పోతే నాదం ఘనీభవిస్తే అది కళ. భూపురమా కళా రూపమే. శ్రీచక్రోపాసన చేసేటపుడీ త్రికోణ దళాదులను రేఖలుగా వాటిని బిందువుగా ఆ బిందువునూ కేవల చైతన్యశక్తిగా భావన చేస్తూపోవాలి. అలాగే దేవీ విగ్రహాన్ని దర్శించేటపుడు కూడా ఆమహాశక్తి కది ఒక రూపకల్పనమని భావించి శక్తి నా విగ్రహంలో ఆవాహన చేయాలి. ధూప దీపాది షోడశోపచారాలూ ప్రపంచంలోని పదార్థాలన్నీ ఆవిడకే సమర్పిస్తున్నట్టు భావించాలి. మరి ఆవిడ చతుర్భాహువులలోని దివ్యాయుధాలూ ఏవోకావు. మనస్సే కోదండం. శబ్ద స్పర్శాది తన్మాత్రలే బాణాలు. రాగమే పాశం. క్రోధమే అంకుశం. అప్పటికి మానవుడి మనోవృత్తులూ బాహ్యమైన విషయ జాతమూ తన్నిమిత్తంగా కలిగే రాగద్వేషాలూ, మొత్తం సంసారానుభవ మంతా ఇందులోనే కలసి వచ్చింది. ఇవి నాలుగూ ఆవిడచేతిలో ఉన్నాయంటే అర్థం తలచుకొంటే మన మీద ప్రయోగించవచ్చు. లేదంటే ఉపసంహరించవచ్చు. నిగ్రహానుగ్రహ సమర్థురాలా దేవి అని భావం. మరి కదంబవన వాసిని అన్నారంటే ఆ వన మీ శరీరమే. చింతామణి గృహ మీ మనస్సే. పర్యంకం
Page 163
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు