ఎవరు నిర్మూలించాలది పరమాత్మే. ఆయన శుద్ధ సత్త్వోపాధి అయిన ఈశ్వరుడు. కృష్ణరూపంలో ఉన్నాడు ద్వారకలో. ద్వారక ఈ శరీరమే. నవద్వారమైన పురమిది. ఇందులో ఉన్న అంతారాత్మే కృష్ణుడు. కర్షతీతి కృష్ణః- లాగిపారేస్తాడీ అసురసంపదను. దేనితో సత్యభామా సహాయంతో. సత్యమైన భా - సత్యభా. అనశ్వరమైన చైతన్యదీప్తి. అదే మా పరమాత్మకు నిత్య సిద్ధమైన ఐశ్వర్యం. సంపద. ఆ యోగమాయా ప్రభావంతో దండెత్తి వస్తాడు ఈ నరకుడి మీదికి. వీడిలో పాతుకొనిపోయిన అసుర గణాలను తుడిచివేస్తాడు. దానితో పరిశుద్ధుడయి నరకుడు సహదేవుడవుతాడు. దేవేన సహవర్తతే ఇతి సహదేవః - దైవసంపద నంటి పెట్టుకొన్న వాడని భావం. అలా పట్టుకొంటే వాడికీ భూసంబంధమైన వాసనలు వశించి వెంటనే తన ప్రాగ్జ్యోతిషం గుర్తుకు వస్తుంది. మరలా తన చిత్స్వరూపాన్నే తానందుకొని స్వరాజ్య సుఖమనుభవిస్తాడు.
స్వప్రకాశశీలమైన తన ఆత్మచైతన్యమే దీపం. ఎడతెగకుండా అది అనుసంధానమవుతూ పోతే అది దీపావళి. అనాదికాల ప్రవృత్తమైన అజ్ఞానతమస్సును పారదోలే తారావళి. త్రిగుణాత్మకమైన సృష్టికంతా జవాబుచెప్పే త్రిలోకహారావళి. అమావాస్యనాడే రావాలది మనకు అనూ అంటే గానితో పాటు, వాస్య అంటే వసించటం. చంద్రుడు సూర్యుడిలో చేరి సూర్యుడితో పాటు వసించే రోజు కాబట్టి అమావాస్య అన్నారు దాన్ని. అది లౌకికమైతే లోకోత్తరమైన అమావాస్య ఇది. సూర్యుడు స్వయం ప్రకాశమైన పరమాత్మ చైతన్యం. చంద్రుడు జీవుడే. ఉపాధి ఆయన మనస్సు. ఈ మనస్సా పరమాత్మ చైతన్యంలో లయమై జీవుడికి జీవభావం పోయి దైవభావం సిద్ధించటమే నిజమైన అమావాస్య. కనుకనే అది అంధకారం కాదు. జ్ఞానప్రదీపకాంతిలో మునిగి దీపావళిగా మారింది. జాగ్రదాది దశలు మూడింటినీ దాటి తురీయమైన చతుర్దశి నందుకొటే గాని అమావాస్య చూడలేము. దాన్ని చూస్తేగాని దీపకాంతికి నోచుకోలేము. కనుకనే చతుర్దశినాడు మనలో ఉన్న నరకాసురుణ్ణి వధించాలి మనం. అమావాస్య నాడు జ్ఞానదీపాన్ని వెలిగించాలి. అందుకా యోగీశ్వరేశ్వరుడైన పరమాత్మ తోడుపడాలి.
Page 154
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు