తన చుట్టూ ఉన్న మానవ సమాజానికేదో ఒక ప్రగతి మార్గం చూపాలనే తాపత్రయమే. అంతకు మించి మరేమీ లేదు. భారతమంతా గాలిస్తే అతిలోభం మానవుణ్ణి ఎలాంటి దురవస్థ పాలు చేస్తుందో, జీవితంలో సంయమన మనేది ఎలాంటి ఉన్నత స్థాయి చేరుస్తోందో, చెప్పటమే గదా మహాకవి ఉద్దేశం. ఇది సమాజ చైతన్యం కాదా. దీని కోసమే పద్దెనిమిది పర్వాల ఆ బృహత్కథ అంతా. మరి అంత చిలువలు పలవలుగా వర్ణించకపోతే ఆ భావాలు మన మనస్సుకు హత్తుకోవు. మనసుకు తీసుకోకపోతే తన జీవితాన్ని మార్చుకోలేడు మానవుడు.
12. ఇలాగే రామాయణాదులైన రచనలన్నీ ఎంత విశిష్ట కులంలో జన్మించినా ఎంత విద్యావంతుడైనా, తపస్సంపన్నుడైనా, జీవితంలో వ్యసనానికి బానిస అయితే పనికిరాడు. అదే గీతలో చెప్పినట్టుగా యత వాక్కాయ మానసుడై ఆదర్శంగా జీవించగలిగితే వాడే అవతార పురుషుడని చెప్పడమే గదా ఆదికవి వాల్మీకి మహోపదేశం. ఇది ఎంత సామాజిక స్పృహ ఉన్నవాడు సాధించవలసిన కార్యం. మహాకవుల రచనలన్నిటిలోనూ ఏదో ఒక గొప్ప లక్ష్యముండి తీరుతుంది. అది తప్పకుండా సమాజ శ్రేయస్సుకే ఉద్దిష్టమై ఉంటుంది.
13. అసలొక కవి ఉద్దేశమేమిటో గమనించాలి మనం. అతడు కాకి పిట్ట కథలు వ్రాశాడా, దయ్యాలూ భూతాలు కథలు వ్రాశాడా అని కాదు మనం చూడవలసింది. ఏ కథలైనా కల్పించవచ్చు. ఎలాంటి పాత్రలనైనా సృష్టించవచ్చు. అవన్నీ మన దైనం దినానుభవంలో లేనివే కావచ్చు. అవి చెప్పటమే ప్రధాన ధ్యేయమైతే గదా మనమతణ్ణి తప్పుపట్టవలసింది. మీరు కథ అనండి, పాత్రలనండి, వర్ణనలనండి, రచన అనండి, ఈ మొత్తం ఒక సంకేతమే. ఇతిహాసాదులన్నీ అర్ధవాదాలనే గదా మన ప్రాచీనులు చెప్పారు. ఏదో ఒక సత్యాన్ని ఒక ఆదర్శాన్నీ లోకుల కందీయటానికే ఈ సంరంభమంతా. మనమింటి కట్టడానికి కావలసిన ఇటుకా, సున్నం, తలుపులూ ద్వార బంధాలు, అన్నీ సమకూర్చుకొంటాము. వాటినొక రూపంలో తీర్చిదిద్దుతాము. ఇప్పుడీ సామాగ్రీ ఈ నిర్మాణమూ ఎందుకోసమంటారు. అది కేవలం ఒక సాధనమే. తన్మూలంగా సిద్ధమైన గృహమనే పదార్థమేదో అదే మనకు వాస యోగ్యమూ సుఖదాయకమూ అయినది. అలాగే కథా పాత్రాది కల్పన అంతా కవి ఒకానొక
Page 135
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు