తేజన్సునూ జలాన్నీ వర్షించి మనస్థితిని మధ్యాహ్న కాలంలో కాపాడుతున్నాడు. తరువాత సాయంకాలమూ సూర్యుడే వరుణుడవు తాడు మన పాలిటికి. వరుణ వరణ రెండూ ఒకటే. ఆవరించటమని అర్ధం. తన తేజస్సు కప్పి పుచ్చి మనకు కనపడకుండా అస్తమిస్తున్నాడు. అంచేత వరుణుడయ్యా డాయన. మొదటిది సృష్టి. రెండవది స్థితి. మూడవది లయం. సూర్య మండల మనే ఉపాధి ద్వారా ఈ సృష్టి స్థితి లయాలు సాగిస్తున్నదా మహాశక్తే. దీని ద్వారా అను దితా న స్తమితమైన తన చైతన్య ప్రకాశాన్ని మనకు గుర్తు చేసి దాన్ని భజించండి బాగు పడతారని బోధించటమే దీనిలో మర్మం. ఈ దృష్టితో మంత్రాల కర్ధం చెప్పుకొంటూ పోదాము.
- ప్రాతః కాల మంత్రం -
మిత్రస్య చర్షణీ ధృతః - శ్రవో దేవస్య సానసిమ్ - సత్యం చిత్ర శ్రవస్తమమ్ - మిత్రో జనాన్ యాతయతి ప్రజానన్ - మిత్రో దా ధార పృథివీ ముత ద్యామ్ - మిత్రః కృష్టీ రనిమిషా భి చష్టే - సత్యాయ హవ్యం ఘృత వద్విధేమ - ప్రస మిత్ర మర్తో అస్తు ప్రయస్వాన్ - యస్త ఆదిత్య శిక్షతి ప్రతేన -న హన్యతే న జీయతే - త్వోతో నైన మగ్ం హో అశ్నోత్యం తితోన దూరాత్ -
Page 88
