ఉత్తరార్ధము - ఆరోహణ క్రమము
1. అవ్యాజ కరుణా మూర్తిః
కరుణా మూర్తి ఆ దేవి. మూర్తీ భవించిన కారుణ్యం. జగజ్జనని గదా. తన సంతానం మీద కరుణ లేక ఎలా పోతుంది. తప్పకుండా తాను కన్న బిడ్డల మీద ఎన లేని వాత్సల్యముండి తీరాలి. అది కూడా సవ్యాజం కాదు. అవ్యాజం. వ్యాజమంటే దాచుకోవటం. మనకివ్వ కుండా ఎదీ ఆవిడ దాచుకోలేదు. సత్తా స్ఫురత్తలే గదా ఆవిడ దగ్గర ఉన్న సొమ్ము. అది ఎలాటి లో భమూ లేకుండా సమస్త ప్రపంచానికీ పంచి పెట్టిందా మహా తల్లి. ఎక్కడంటే అక్కడ కనపడుతూనే ఉన్నాయవి. సామాన్య రూపంగానే కాదు. విశేషాల రూపంగా కూడా ప్రదర్శిస్తున్నది. వెలపల పెండ్లాం బిడ్డలు- ఇల్లూ వాకిలి- ధనధాన్యాలు - అనే సద్విశేషాల నెలా అనుభవిస్తున్నామో- లోపల వాటి తాలూకు సుఖ దుఃఖాది చిద్విశేషాలను కూడా అనుభవించ గలుగుతున్నాము. రెండు విధాలుగా మనకావిడ తన ఆస్తినంతా పంచి ఇస్తున్నప్పు డావిడ కరుణా మూర్తి కాక నిష్కరుణ ఎలా అవుతుంది. ఎలాటి వ్యాజమూ లోభమూ లేని వాత్సల్యమది.
వ్యాజమనేది ఏదైనా ఉన్నదంటే అది మనబోటి ప్రాణ కోటికే ఉన్నదింకా. ఇంత గొప్ప పారితోషిక మావిడ మనకు ప్రసాదిస్తుంటే ఆ తల్లి వాత్సల్యాన్నే మరచి పోయాము మనం. ఇంత ఇచ్చింది కదా అని తృప్తి కూడా చెందటం లేదు. ఇంకా అది కావాలిది కావాలని కోరుతూ కోరికల వెంట పడి పోతున్నాము. చేతిలో ఉన్నదానితో తృప్తి చెందక పరుల చేతిలో దికూడ లాగుకొని మింగుతున్నాము. ఇలా విశేషాల వెంట పరుగిడుతున్నామేగాని అన్నింటిలో సామాన్య రూపిణిగా వ్యాపించిన ఆ జగన్మాతను గుర్తించటం లేదు.
Page 67
బ్రహ్మశ్రీ యల్లంరాజు శ్రీనివాస రావు