మాయ అనే మాట మాటి మాటికి గుర్తు చేస్తున్నారు మనకు జగద్గురువులు. ఈ మాయ శక్తికి రెండు ముఖాలున్నాయి. ఒకటి ఆవరణం Contraction మరొకటి విశ్లేషం Distraction ఇందులో ఆచరణమనే ముఖంతో చైతన్యాన్ని కప్పి దాన్ని సంకుచితం చేస్తుంది. మాయ విక్షేప ముఖంతో అచేతనమైన ప్రపంచాన్నొకటి రెచ్చగొట్టి దానికి భిన్నంగా చూపుతుంది. దీని మూలంగా రెండనర్ధాలు వచ్చి పడ్డాయి మనకు. ఒకటి సత్యమైన మన అసలు రూపం మనకు మరుగుపడటం. రెండు అసద్రూపమైన ఈ అనాత్మ ప్రపంచమెక్కడబడితే అక్కడ తాండవించటం. ఊరక తాండవించటమే గాదు. ఆధ్యాత్మికాది తాపత్రయాన్ని మన కాపాదించి మన ప్రాణం నిలువునా తీస్తున్నది.
ఇంతకూ ఆవరణ విక్షేప రూపమైన ఈ మాయ వల్లనే జీవుడికి ఈ సంసార బంధం. నేననే స్ఫురణ ఉన్నప్పటికీ అది పరిపూర్ణమైన స్ఫురణ కాదు. శరీర మనః ప్రాణాది అనాత్మతో కలిసి సంకుచితమూ కలుషితమూ అయినది. అందుకే దీనిని నకిలీ ఆత్మ అని పేర్కొనటం. జీవితాంతమూ మనం చూస్తున్నది ఈ నకిలీ ఆత్మనే. అవస్థాత్రయ మయమే. గదా జీవితమంటే జాగ్రత్స్వప్న సుషుప్తులనే మూడు దశలే ఒకటి మార్చి ఒకటి మన అనుభవానికి వస్తుంటాయి. ఇందులో జాగ్రత్తులో నేననే భావం స్ఫుటంగా ఉంటే స్వప్నంలో ఆ స్ఫుటంగా తోస్తుంది. మరి సుషుప్తిలో అయితే ఆస్ఫుటం కూడా కాదు. అసలే గోచరించటం లేదు. ఇంతకూ అది ఉన్నా ఒకటే ఆ స్ఫురణ లేకున్నా ఒకటే. లేనప్పుడు లేనే లేదు. ఉన్నప్పుడసలైనది కాదు.
Page 73
