అజ్ఞానానికి విరుగుడేమిటి మరి? జ్ఞానమే! ఈ జ్ఞానానికే ప్రబోధమని పేరు. ప్రబోధ మనే మాటకు రెండర్థాలున్నాయి. మెళుకువ అని ఒకటి, తెలివి అని ఒకటి. రెండూ సరిపడతాయిక్కడ. నిద్రలో నుంచి మెళకువ వచ్చినప్పుడే కల అనేది మనకు కల్ల అయిపోయేది. అలాగే మన ఈ జీవితానికి ప్రబోధ సమయ మొకటి ఉంది. ఇక్కడ ప్రబోధ మంటే తెలివి. జ్ఞానోదయమని అర్థం. “యస్సాక్షాత్కురుతే ప్రబోధసమయే” ఆ జ్ఞానమెవడి కుదయిస్తే వాడికి సాక్షాత్కారిస్తుందొక సత్యం. ఏమిటా సత్యం? “స్వాత్మానమేవ అద్వయం" తన ఆత్మ స్వరూపమే. అంటే నేను అనే భావం. అది ఇంతకు ముందే ఉంది గదా, మనకంటే ఉంది. సందేహం లేదు. కాని పరిశుద్ధంగా లేదు. ఎందుకని అద్వయం కాదది. అద్వయమంటే తనకు భిన్నంగా మరి ఒక పదార్థమంటూ లేకపోవటం. మరొక పదార్థముందప్పుడు అదే ఈ చరాచర ప్రపంచం. అది మన చైతన్యాన్ని పరిమితం చేస్తూ వచ్చింది. దానిలో నేను కేవలం జీవుడనేనని, నాకతీతంగా ఒక ఈశ్వరుడున్నాడనీ భ్రాంతిలో పడ్డాను. అదే మాయ ఎప్పుడీ బాహ్య ప్రపంచం వట్టిదని తేల్చుకొన్నానో-అప్పుడా మాయ తొలగింది. దానితోపాటు ప్రపంచమూ తొలగిపోయింది. తొలిగి ద్వయంగా కాక అద్వయంగా నాకు సాక్షాత్కరించింది.
కాగా ఈ సాక్షాత్కారం వల్ల కలిగిన ప్రయోజనమేమిటి? జీవజగదీశ్వరులనే త్రిపుటిలో, జగత్తనే సమస్య లేకుండా తొలగిపోయింది. అది మన చైతనంలోనే చేరిపోయింది.
Page 19
